The Flickr Georgiatravel Image Generatr

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies deeply tucked away in the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hillsides, weathered rock faces, and vast, desolate plains — a landscape that breathes silence. It is precisely this remoteness that made the site a sanctuary for monks seeking to withdraw from worldly life for centuries. In this photo, you see one of the many stone-carved stairways leading to a modest cave cell with a wooden door marked by a cross. These entrances, partially hidden in the sandstone, gave access to hermit dwellings and prayer chambers where monks lived in seclusion — devoted to silence, prayer, and contemplation. The rock structure is rough yet purposeful; the steps shaped by centuries of use and exposure to the elements. Though parts of the complex have fallen into ruin, places like this are still in use. Behind this door, Georgian Orthodox monks may still reside today, faithfully continuing the austere lifestyle of their spiritual predecessors. The atmosphere here is timeless: silence prevails, the stone steps crunch softly beneath your feet, and the boundary between earth and spirit feels thinner with every step. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in absolute tranquility. From the monastery, a breathtaking view opens out over the stillness of the endless semi-desert plains — a place of peace, reflection, and quiet mysticism.

Nestled in Georgia’s remote eastern hills, the David Gareja Monastery blends into a silent, semi-desert landscape. This photo shows a weathered stone staircase leading to a secluded cave cell — once a refuge for monks seeking solitude and prayer. Though centuries old, the site remains active, with Georgian Orthodox monks still living in quiet devotion amid these carved sandstone cliffs. The stillness here is as powerful as the view: vast, untouched, and deeply spiritual.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt diep verscholen in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving bestaat uit droge hellingen, verweerde rotswanden en verlaten vlaktes — een landschap dat stilte ademt. Juist deze afgelegen ligging maakte de plek eeuwenlang tot een toevluchtsoord voor monniken die zich wilden terugtrekken uit het wereldse leven. Op deze foto zie je één van de vele trappen uitgehouwen in de rots, die leidt naar een eenvoudige grotcel met een houten deur voorzien van een kruis. Deze ingangen, deels verborgen in de zandsteen, gaven toegang tot kluizenaarsverblijven en gebedsruimten waar monniken in afzondering leefden — toegewijd aan stilte, gebed en contemplatie. De rotsstructuur is ruw maar functioneel; de treden zijn gevormd door eeuwenlang gebruik en weersinvloeden. Hoewel het complex deels vervallen is, zijn plekken als deze nog steeds in gebruik. Achter deze deur kunnen nog altijd Georgisch-Orthodoxe monniken verblijven, die trouw het sobere leven van hun voorgangers voortzetten. De sfeer is er tijdloos: stilte overheerst, de stenen trappen knarsen zacht onder je voeten, en je voelt hoe de grens tussen het aardse en het spirituele hier vervaagt. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. In front of the church we see a monk — dressed in long, sober robes — moving calmly along the stone path. His presence underlines that this is not a museum or an abandoned heritage site, but a living monastery, where a community of monks still lives and works. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Links voor de kerk zien we een monnik — gekleed in lange, sobere gewaden — die zich rustig voortbeweegt over het stenen pad. Zijn aanwezigheid onderstreept dat dit geen museum of verlaten erfgoedsite is, maar een levend klooster, waar nog altijd een gemeenschap van monniken woont en werkt. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

This photograph shows an atmospheric and intimate part of the David Gareja Monastery complex, located in the vast, semi-desert region of eastern Georgia. The buildings, made of rough natural stone and covered with warm, orange tiled roofs, blend harmoniously with the rust-colored, barren mountain landscape in the background. At the center of the image is a simple but characteristic bell tower, typical of the traditional Georgian Orthodox architectural style. At the bottom left of the image we see a monk — dressed in long, sober robes — moving calmly along the stone path. His presence underlines that this is not a museum or an abandoned heritage site, but a living monastery, where a community of monks still lives and works. The Georgian Orthodox monks at David Gareja lead a quiet and dedicated life. They follow a strict monastic order, focused on prayer, contemplation, silence and the preservation of age-old traditions. Life is largely lived within the monastery walls, far removed from the modern world. Monks maintain the grounds themselves: from the gardens and paths to the restoration of frescoes and chapels carved into the surrounding rock faces. The atmosphere in the monastery is one of timelessness. Everything breathes peace, simplicity and spiritual devotion. The silence is interrupted only by the sound of the wind or a bell calling to prayer. For visitors, it feels like stepping back in time — to a place where faith, history and landscape have become one.

Nestled in Georgia’s semi-desert hills near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a place of quiet devotion and timeless beauty. Its stone chapels and red-tiled roofs blend seamlessly into the rugged landscape. Still inhabited by Georgian Orthodox monks, the complex remains a living sanctuary where prayer, solitude, and ancient traditions continue undisturbed — far from the modern world.

Deze foto toont een sfeervol en intiem deel van het David Gareja-kloostercomplex, gelegen in de uitgestrekte, halfwoestijnachtige regio van Oost-Georgië. De gebouwen, opgetrokken uit ruwe natuursteen en bedekt met warme, oranje pannendaken, vormen een harmonieus geheel met het roestkleurige, kale berglandschap op de achtergrond. Centraal in beeld staat een eenvoudige, maar karakteristieke klokkentoren, typerend voor de traditionele Georgisch-Orthodoxe bouwstijl. Linksonder in de foto zien we een monnik — gekleed in lange, sobere gewaden — die zich rustig voortbeweegt over het stenen pad. Zijn aanwezigheid onderstreept dat dit geen museum of verlaten erfgoedsite is, maar een levend klooster, waar nog altijd een gemeenschap van monniken woont en werkt. De Georgisch-Orthodoxe monniken in David Gareja leiden een ingetogen en toegewijd bestaan. Ze volgen een strikte kloosterorde, gericht op gebed, contemplatie, stilte en het bewaren van eeuwenoude tradities. Het leven speelt zich grotendeels af binnen de kloostermuren, ver weg van de moderne wereld. Monniken onderhouden het terrein zelf: van de tuinen en paden tot de restauratie van fresco’s en kapellen die in de omliggende rotswanden zijn uitgehouwen. De sfeer in het klooster is er één van tijdloosheid. Alles ademt rust, eenvoud en spirituele toewijding. De stilte wordt slechts onderbroken door het geluid van de wind of een klok die oproept tot gebed. Voor bezoekers voelt het alsof ze een stap terugzetten in de tijd — op een plek waar geloof, geschiedenis en landschap één zijn geworden.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex was founded in the 6th century by the monk David Garejeli. It consists of dozens of caves, churches, chapels, and hermit cells scattered across the sandstone hills along the border between Georgia and Azerbaijan. For centuries, the monastery served as a major center of faith, art, and learning. It is especially renowned for its distinctive rock-cut architecture and impressive medieval frescoes. This photo captures the modest and understated beauty of monastic life: weathered stone, hidden doors, silence, and simplicity — a place where spirituality is quite literally carved into the rock. A small cell is hewn from the soft sandstone, with a wooden door marked by a carved cross. The stonework around the entrance features arched brickwork that reflects Byzantine influence, typical of medieval Georgian religious architecture. On either side, the natural forms of the rock wall remain clearly visible — giving the impression that the structure has grown out of the mountain itself. A narrow staircase to the right leads to other parts of the monastery or additional cave cells. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire complex in complete silence. From the monastery, you can enjoy breathtaking views over the vast, quiet semi-desert plains.

The David Gareja Monastery is a 6th-century monastic complex carved into sandstone hills near the Georgia–Azerbaijan border. Known for its cave churches, ancient frescoes, and unique rock-cut architecture, it once served as a spiritual and cultural center. This photo highlights the quiet beauty of monastic life—simple stone structures blending into the landscape, with a carved doorway and a peaceful, timeless atmosphere.

Het David Gareja Monastery complex werd in de 6e eeuw gesticht door de monnik David Garejeli en omvat tientallen grotten, kerken, kapellen en kluizenaarsverblijven, verspreid over de zandstenen heuvels langs de grens van Georgië en Azerbeidzjan. Eeuwenlang was het klooster een belangrijk centrum van geloof, kunst en studie. Het staat vooral bekend om zijn unieke rotsarchitectuur en indrukwekkende middeleeuwse fresco’s. Deze foto laat de bescheiden, ingetogen schoonheid van het kloosterleven zien: verweerde stenen, verborgen deuren, stilte en eenvoud — een plek waar spiritualiteit letterlijk in de rotsen is verankerd. Een kleine cel is uitgehouwen in de zachte zandsteenrots, met een houten deur waarin een kruis is uitgesneden. De muur rondom de ingang is afgewerkt met bakstenen bogen die wijzen op Byzantijnse invloeden, typerend voor de middeleeuws-Georgische religieuze bouwstijl. Links en rechts blijven de natuurlijke vormen van de rotswand duidelijk zichtbaar — het lijkt alsof het gebouw uit de berg zelf is voortgekomen. Rechts leidt een smalle trap naar andere delen van het klooster of naar grotcellen. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, waardoor we het hele complex in volledige rust konden verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, uitgestrekte semi-woestijnvlakten.

photo rights reserved by Ben

Udabno is a small, remote village in the Kakheti region of eastern Georgia, close to the border with Azerbaijan. It is set in a semi-desert landscape that contrasts sharply with the fertile wine regions for which Kakheti is known. The village is located approximately 80 kilometres southeast of Tbilisi and is best known for its proximity to the David Gareja Monastery Complex, one of the country’s most important religious and historical sites. This impressive complex, partly carved into the rock, consists of several monasteries and chapels dating back to the 6th century. It is an important centre of the Georgian Orthodox Church and is on the tentative list of UNESCO World Heritage Sites. Udabno Monastery is part of the David Gareja complex and is known for its cave chapels and beautiful frescoes, located along a steep cliff face overlooking the plains of Azerbaijan. The area surrounding Udabno is characterized by colorful, rolling hills and semi-desert terrain, making it a popular destination for hikers and nature lovers. The monastery is located in a remote area with unpaved roads. The last part of the route – from Udabno to the monastery grounds – is especially rough, dusty and sometimes muddy. The road can be steep, bumpy and full of deep potholes. We drove to the David Gareja Monastery complex in a 4x4 Toyota RAV4. Although the car managed most of the route quite well, we found the last part to be much more difficult. The road became increasingly rough, with deep potholes and large boulders. In some places, the ground clearance of the RAV4 was not sufficient; the holes were simply too deep and the risk of damage became considerable. This route actually requires a special off-road vehicle, with high ground clearance and sturdy suspension. Even in the dry months, this road remains a serious off-road challenge. However, a bit of walking is not at all bad in this beautiful environment. Along the way, you can fully enjoy the impressive view, the vast emptiness and the absolute silence of the landscape. It only makes the experience more special.

From the high mountains of Gergeti, via Mtskheta, we ended up in the semi-desert landscape of Udabno — a world of vast emptiness and rolling hills. Udabno is located in the east of Georgia, in a vast semi-desert landscape near the border with Azerbaijan. The colorful, rolling hills and the endless emptiness make the area ideal for hikers. We drove to the David Gareja monastery complex with a 4x4 Toyota RAV4. Although the car managed most of the route well, the last part was tough: deep holes, loose stones and steep paths made a car with high ground clearance and sturdy suspension virtually necessary. Even in dry conditions it remains a real off-road experience. A walk through this impressive landscape is by no means a punishment: the view and the silence are unforgettable.

Vanuit de hoge bergen van Gergeti, via Mtscheta, kwamen we terecht in het halfwoestijnlandschap van Udabno – een wereld van uitgestrekte leegte en glooiende heuvels. Udabno is een klein, afgelegen dorp in de regio Kakheti in het oosten van Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. Het ligt in een halfwoestijnachtig landschap dat sterk contrasteert met de vruchtbare wijngebieden waarvoor Kakheti bekendstaat. Het dorp bevindt zich ongeveer 80 kilometer ten zuidoosten van Tbilisi en is vooral bekend vanwege zijn nabijheid tot het David Gareja-kloostercomplex, één van de belangrijkste religieuze en historische bezienswaardigheden van het land. Dit indrukwekkende complex, deels uitgehouwen in de rotsen, bestaat uit meerdere kloosters en kapellen die dateren uit de 6e eeuw. Het is een belangrijk centrum van de Georgisch-orthodoxe kerk en staat op de voorlopige lijst van UNESCO-werelderfgoed. Udabno Monastery is een onderdeel van het David Gareja-complex en staat bekend om zijn grotkapellen en prachtige fresco's, gelegen langs een steile rotswand met uitzicht op de vlaktes van Azerbeidzjan. De omgeving van Udabno wordt gekenmerkt door kleurrijke, golvende heuvels en een semi-woestijnachtig terrein, wat het een populaire bestemming maakt voor wandelaars en natuurliefhebbers. Het klooster ligt in een afgelegen gebied met onverharde wegen. Vooral het laatste stuk van de route – vanaf Udabno tot aan het kloosterterrein – is ruw, stoffig en soms modderig. De weg kan steil, hobbelig en vol diepe kuilen zijn. Wij reden naar het David Gareja-kloostercomplex met een 4x4 Toyota RAV4. Hoewel deze auto het grootste deel van de route redelijk goed aankon, merkten we dat het laatste gedeelte echt veel zwaarder was. De weg werd steeds ruiger, met diepe kuilen en grote rotsblokken. Op sommige stukken was de bodemvrijheid van de RAV4 niet voldoende; de kuilen waren simpelweg te diep en het risico op schade werd aanzienlijk. Voor deze route is eigenlijk een speciale terreinwagen nodig, met hoge bodemvrijheid en stevige vering. Zelfs in de droge maanden blijft deze weg een serieuze offroad-uitdaging. Een stukje lopen is echter helemaal niet erg in deze prachtige omgeving. Onderweg kun je volop genieten van het indrukwekkende uitzicht, de uitgestrekte leegte en de absolute stilte van het landschap. Het maakt de ervaring alleen maar bijzonderder.

Udabno is a small village in the semi-desert of eastern Georgia, located near the impressive David Gareja monastery complex. We stayed at Guesthouse Gareji, a pleasant and peaceful place run by a kind and welcoming couple. The rooms are simple but comfortable, making it a great base to explore the area. At first, we weren’t sure where we could get something to eat, but with a view over Udabno, we quickly spotted a nearby restaurant. The first one, marked by a large logo, is Udabno Terrace, with Oasis Club just behind it—two popular spots for dining and accommodation. Udabno Terrace is a charming restaurant and guesthouse run by local Svanetians. It’s known for its warm hospitality, delicious traditional Georgian dishes such as kubdari (spiced meat bread) and khachapuri (cheese bread), and its beautiful open veranda overlooking the steppe. Svanetians are an ethnic subgroup of Georgians from the mountainous region of Svaneti in the northwest. They speak their own language, Svan, which is related to Georgian but not mutually intelligible. They are known for their strong cultural identity and close-knit community. Oasis Club is a lively combination of restaurant, hostel, and seven wooden cottages, located in the heart of the Georgian semi-desert. The restaurant serves a unique blend of Georgian and European cuisine, prepared by local chefs from Udabno. On weekends, the venue often hosts live music by local performers. Both locations offer a unique experience and serve as excellent bases for visiting the David Gareja monastery complex.

Udabno is a small village in eastern Georgia’s semi-desert, close to the remote David Gareja monastery. We stayed at Guesthouse Gareji, a simple but pleasant place run by a warm and welcoming couple. Just a short walk away are two popular spots: Udabno Terrace, a friendly restaurant and guesthouse known for its home-cooked Georgian meals and sweeping views of the steppe, and Oasis Club, a lively venue offering food, music, and cabin stays. One of the highlights at Oasis Club was the cozy evening campfire—perfect for relaxing under the stars after a day of exploring.

Udabno is een klein dorp in de semi-woestijn van Oost-Georgië, vlak bij het indrukwekkende kloostercomplex van David Gareja. We verbleven in guesthouse Gareji, een prima verblijf gerund door een vriendelijk echtpaar dat ons hartelijk ontving. De kamers zijn eenvoudig maar comfortabel, en het was een rustige plek om te overnachten in deze bijzondere omgeving. We hadden geen idee of we ergens konden eten, maar met dit uitzicht op Udabno zagen we al snel dat er een restaurant niet ver weg was. Het eerste restaurant met het grote logo is Udabno Terrace, en daar direct achter ligt de Oasis Club – twee populaire plekken om te eten en te verblijven. Udabno Terrace is een charmant restaurant en guesthouse, gerund door lokale Svanetiërs. Het staat bekend om zijn warme gastvrijheid, heerlijke traditionele Georgische gerechten zoals kubdari (kruidig vleesbrood) en khachapuri (kaasbrood), en een prachtig uitzicht over de steppe vanaf de open veranda. Svanetiërs zijn een etnische subgroep van de Georgiërs, afkomstig uit de bergachtige regio Svanetië in het noordwesten van het land. Ze spreken hun eigen taal, Svan, die verwant is aan het Georgisch maar onderling niet verstaanbaar is. Ze staan bekend om hun sterke culturele identiteit en hechte gemeenschapsgevoel. Oasis Club is een levendige combinatie van restaurant, hostel en zeven houten cottages, gelegen in het hart van de Georgische semi-woestijn. Het restaurant biedt een unieke mix van Georgische en Europese gerechten, bereid door lokale koks uit Udabno. In het weekend zijn er regelmatig concerten van lokale muzikanten. Eén van de hoogtepunten van Oasis Club was het gezellige kampvuur 's avonds – perfect om te ontspannen onder de sterrenhemel na een dag vol ontdekkingen. Beide locaties bieden een unieke ervaring en vormen uitstekende uitvalsbases voor een bezoek aan het kloostercomplex van David Gareja.

photo rights reserved by Ben

We are on our way to Udabno. In the distance, we can already see the village, nestled among the colorful hills and bathed in the warm light of the setting sun. In the valley below, countless cows are grazing peacefully in the evening quiet. Udabno is located in the east of Georgia — a world of vast emptiness and rolling hills, near the border with Azerbaijan, and forms a fascinating contrast to the green, mountainous parts of the country. Here, an impressive semi-desert landscape unfolds, with colorful hills, dusty trails, and endless horizons. The earth shines in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence is almost tangible. Not far from the village of Udabno lies a small lake, better known as the swimming lake — a hidden gem in this rugged environment. This peaceful, natural lake is surrounded by gently rolling semi-desert hills and vast open plains.
Because it is a natural lake, its water level changes with the seasons. Thanks to its remote location, the lake feels incredibly serene — you’ll likely have the entire landscape to yourself. The calm water mirrors the endless sky, and the surroundings are perfect for peaceful walks, picnics, or simply soaking in the silence. Occasionally, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or during sunset, when the light turns golden and the hills glow in warm tones, the little lake feels truly magical.

Driving towards Udabno, we watched the village appear between colorful hills, glowing under the setting sun. In the valley, cows grazed peacefully in the evening light. Udabno lies in eastern Georgia, where endless semi-desert hills stretch toward the horizon, forming a striking contrast to the country’s lush mountains. Nearby, a small natural lake — often called the swimming lake — rests quietly among the rolling hills. Its water level shifts with the seasons, and the peaceful surroundings invite slow walks, quiet moments, and sunset views. Occasionally, shepherds and their flocks pass by, adding a timeless charm to this remote and magical place.

We zijn onderweg naar Udabno. In de verte zien we het dorp al liggen, verscholen tussen de kleurrijke heuvels en badend in het warme licht van de ondergaande zon. In het dal grazen talloze koeien, rustig in de avondstilte. Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, en vormt een fascinerend contrast met de groene, bergachtige delen van het land. Hier ontvouwt zich een indrukwekkend halfwoestijnachtig landschap met kleurrijke heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Niet ver van het dorp Udabno ligt een klein meertje, beter bekend als het zwemmeertje — een verborgen pareltje in deze ruige omgeving. Dit vredige, natuurlijke meer wordt omringd door glooiende halfwoestijnheuvels en uitgestrekte vlaktes. Omdat het een natuurlijk meer is, verandert het waterniveau afhankelijk van het seizoen. Door de afgelegen ligging voelt het meertje ongelooflijk sereen aan; vaak heb je het hele landschap voor jezelf. Het kalme water weerspiegelt de eindeloze hemel, en de omgeving is perfect voor rustige wandelingen, picknicks of simpelweg genieten van de stilte. Af en toe trekken herders met hun kuddes voorbij, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of tijdens zonsondergang, wanneer het licht goudkleurig wordt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt het meertje werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

We are on our way to Udabno. In the distance, we can already see the village, nestled among the colorful hills and bathed in the warm light of the setting sun. In the valley below, countless cows are grazing peacefully in the evening quiet. Udabno is located in the east of Georgia — a world of vast emptiness and rolling hills, near the border with Azerbaijan, and forms a fascinating contrast to the green, mountainous parts of the country. Here, an impressive semi-desert landscape unfolds, with colorful hills, dusty trails, and endless horizons. The earth shines in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence is almost tangible. Not far from the village of Udabno lies a small lake, better known as the swimming lake — a hidden gem in this rugged environment. This peaceful, natural lake is surrounded by gently rolling semi-desert hills and vast open plains.
Because it is a natural lake, its water level changes with the seasons. Thanks to its remote location, the lake feels incredibly serene — you’ll likely have the entire landscape to yourself. The calm water mirrors the endless sky, and the surroundings are perfect for peaceful walks, picnics, or simply soaking in the silence. Occasionally, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or during sunset, when the light turns golden and the hills glow in warm tones, the little lake feels truly magical.

Driving towards Udabno, we watched the village appear between colorful hills, glowing under the setting sun. In the valley, cows grazed peacefully in the evening light. Udabno lies in eastern Georgia, where endless semi-desert hills stretch toward the horizon, forming a striking contrast to the country’s lush mountains. Nearby, a small natural lake — often called the swimming lake — rests quietly among the rolling hills. Its water level shifts with the seasons, and the peaceful surroundings invite slow walks, quiet moments, and sunset views. Occasionally, shepherds and their flocks pass by, adding a timeless charm to this remote and magical place.

We zijn onderweg naar Udabno. In de verte zien we het dorp al liggen, verscholen tussen de kleurrijke heuvels en badend in het warme licht van de ondergaande zon. In het dal grazen talloze koeien, rustig in de avondstilte. Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, en vormt een fascinerend contrast met de groene, bergachtige delen van het land. Hier ontvouwt zich een indrukwekkend halfwoestijnachtig landschap met kleurrijke heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Niet ver van het dorp Udabno ligt een klein meertje, beter bekend als het zwemmeertje — een verborgen pareltje in deze ruige omgeving. Dit vredige, natuurlijke meer wordt omringd door glooiende halfwoestijnheuvels en uitgestrekte vlaktes. Omdat het een natuurlijk meer is, verandert het waterniveau afhankelijk van het seizoen. Door de afgelegen ligging voelt het meertje ongelooflijk sereen aan; vaak heb je het hele landschap voor jezelf. Het kalme water weerspiegelt de eindeloze hemel, en de omgeving is perfect voor rustige wandelingen, picknicks of simpelweg genieten van de stilte. Af en toe trekken herders met hun kuddes voorbij, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of tijdens zonsondergang, wanneer het licht goudkleurig wordt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt het meertje werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

Udabno is located in eastern Georgia — a world of vast emptiness and rolling hills, close to the border with Azerbaijan, offering a fascinating contrast to the green, mountainous regions of the country. Here, a sprawling semi-desert landscape unfolds, with colorful hills, dusty trails, and endless horizons. The earth shines in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence feels almost tangible. Not far from the village of Udabno lies Jikurebi Lake, a hidden gem tucked away in this rugged landscape. The Lake is a natural lake and the water level changes depending on the season. This small, peaceful lake is surrounded by gently rolling semi-desert hills and vast open plains. Thanks to its remote location, Jikurebi Lake feels incredibly serene — you’ll often have the whole place to yourself. The calm waters mirror the endless sky, and the area is perfect for quiet walks, picnics, or simply soaking up the silence. Occasionally, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or at sunset, when the light turns golden and the hills glow with warm colors, Jikurebi Lake feels truly magical.

Udabno lies in eastern Georgia, where vast, rolling hills meet endless skies near the Azerbaijan border. The landscape here is a colorful tapestry of semi-desert terrain, with dusty trails and a silence that feels almost sacred. Hidden among these hills is Jikurebi Lake — a peaceful, remote spot perfect for quiet walks and reflection. The still water mirrors the sky, and sometimes shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless beauty. At sunrise and sunset, when the hills glow in soft golds and reds, the lake feels nothing short of magical.

Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, en vormt een fascinerend contrast met de groene, bergachtige delen van het land. Hier ontvouwt zich een uitgestrekt halfwoestijnachtig landschap met kleurrijke heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Niet ver van het dorp Udabno ligt het Jikurebimeer, een verborgen pareltje in deze ruige omgeving. Dit kleine, vredige meer is omgeven door glooiende halfwoestijnheuvels en uitgestrekte vlaktes. Het meer is een natuurlijk meer en het waterniveau verandert afhankelijk van het seizoen. Door de afgelegen ligging voelt het Jikurebimeer ongelooflijk sereen aan – vaak heb je het hele landschap voor jezelf. Het kalme water weerspiegelt de eindeloze lucht, en de omgeving is perfect voor rustige wandelingen, picknicks of simpelweg genieten van de stilte. Af en toe trekken herders met hun kuddes voorbij, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of tijdens zonsondergang, wanneer het licht goud kleurt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt het Jikurebimeer werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

We’re on our way to Udabno, tucked between colorful hills and bathed in the warm light of the setting sun. Down in the valley, countless cows graze peacefully in the evening stillness. b>Udabno lies in eastern Georgia — a land of vast emptiness and rolling hills, near the border with Azerbaijan. It offers a striking contrast to the lush, mountainous regions found elsewhere in the country. Here, an expansive semi-desert landscape unfolds, with soft, undulating hills, dusty paths, and endless horizons. The earth glows in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence feels almost tangible. You’ll often have the entire landscape to yourself. The surroundings are perfect for quiet walks, picnics, or simply soaking in the silence. From time to time, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or at sunset, when the light turns golden and the hills glow in warm tones, the area feels truly magical.

In the remote east of Georgia, near the border with Azerbaijan, lies the quiet village of Udabno, surrounded by sweeping semi-desert hills. The landscape here is vast and colorful, glowing in warm tones as the sun rises or sets. This tranquil setting offers a sense of solitude and timelessness, with shepherds occasionally passing by and cows grazing in the silence. It's an ideal place for peaceful walks and quiet reflection, where nature feels untouched and almost magical.


We zijn onderweg naar Udabno. verscholen tussen de kleurrijke heuvels en badend in het warme licht van de ondergaande zon. In het dal grazen talloze koeien, vredig in de avondstilte. Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. Het vormt een intrigerend contrast met de groene, bergachtige streken elders in het land. Hier ontvouwt zich een indrukwekkend halfwoestijnachtig landschap, met zachtglooiende heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Vaak heb je dit landschap helemaal voor jezelf. De omgeving leent zich perfect voor rustige wandelingen, een picknick, of simpelweg het genieten van de stilte. Zo nu en dan trekken herders voorbij met hun kuddes, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of bij zonsondergang, wanneer het licht goudkleurig wordt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt deze plek werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

Mtskheta, located just 20 kilometers from Tbilisi, is one of the oldest cities in Georgia and is considered the spiritual capital of the country. This charming city is located at the confluence of the Mtkvari Kura and Aragvi rivers and is known for its rich history. The imposing Svetitskhoveli Cathedral stands in the center of the city and was built between 1010 and 1029, is a masterpiece of medieval Georgian architecture and is a UNESCO World Heritage Site. The main entrance to Svetitskhoveli Cathedral is as impressive as the sanctuary itself. Situated on the western side of the walled church complex in Mtskheta, this gateway marks the beginning of a spiritual and historical journey. The entrance is surrounded by a massive stone wall that encloses the entire cathedral complex — like stepping into a fortress. The gateway has a semicircular arch, with simple but powerful ornamentation, and is flanked by pillars. The door itself is often made of dark wood with iron fittings, evoking an ancient atmosphere. As soon as you step through the gate, the atmosphere immediately changes: you go from the bustling square to a sacred courtyard, with a view of the imposing cathedral and the tranquility of the church square. This transition is both symbolic and tangible — as if you are literally entering another world. The main entrance is often the setting for traditional weddings, religious processions and holidays. Brides and grooms walk through this gate, accompanied by family and priests, to their church blessing. Pilgrims and tourists also pass by here, often with a candle in their hands. The stones under your feet, worn smooth by centuries of footsteps, tell as many stories as the walls around you.

The priest walks towards the entrance gate of the Svetitskhoveli Cathedral, located in the spiritual capital of Mtskheta. In front of him, the wall stretches around the cathedral, whose ancient stones tell stories about the rich history of the city. Behind that wall rises the imposing cathedral, whose medieval architecture forms a beautiful contrast with the colorful shops along the street. Surrounded by sunlight, he walks on, feeling the ancient soul of Mtskheta.

Mtskheta, gelegen op slechts 20 kilometer van Tbilisi, is één van de oudste steden van Georgië en wordt beschouwd als de spirituele hoofdstad van het land. Deze charmante stad ligt aan de samenvloeiing van de rivieren Mtkvari Kura en Aragvi, en staat bekend om haar rijke geschiedenis. De imposante Svetitskhoveli-kathedraal staat midden in de stad en is gebouwd tussen 1010 en 1029, is een meesterwerk van middeleeuwse Georgische architectuur en staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De hoofdingang van de Svetitskhoveli-kathedraal is even indrukwekkend als het heiligdom zelf. Gelegen aan de westzijde van het ommuurde kerkcomplex in Mtskheta, vormt deze toegangspoort het begin van een spirituele en historische reis. De ingang is omgeven door een massieve stenen muur die het hele kathedraalcomplex omsluit — alsof je een vesting binnenstapt. De toegangspoort heeft een halfronde boog, met eenvoudige maar krachtige ornamenten, en wordt geflankeerd door pilaren. De deur zelf is vaak van donker hout met ijzeren beslag, wat een eeuwenoude sfeer oproept. Zodra je door de poort stapt, verandert de sfeer onmiddellijk: je gaat van het levendige plein naar een heilige binnenplaats, met zicht op de imposante kathedraal en de rust van het kerkplein. Deze overgang is symbolisch én voelbaar — alsof je letterlijk een andere wereld binnenloopt. De hoofdingang is vaak het decor voor traditionele huwelijken, religieuze processies en feestdagen. Bruidsparen lopen onder begeleiding van familie en priesters door deze poort naar hun kerkelijke inzegening. Ook pelgrims en toeristen passeren hier, vaak met een kaars in de hand. De stenen onder je voeten, gladgelopen door eeuwen aan voetstappen, vertellen net zo veel verhalen als de muren om je heen.

photo rights reserved by Ben

Mtskheta, located just 20 kilometers from Tbilisi, is one of the oldest cities in Georgia and is considered the spiritual capital of the country. This charming city is located at the confluence of the Mtkvari Kura and Aragvi rivers and is known for its rich history. In the heart of the city stands the imposing Svetitskhoveli Cathedral, built between 1010 and 1029. This masterpiece of medieval Georgian architecture is a UNESCO World Heritage Site and is considered one of the most important religious buildings in the country. According to tradition, the robe that Jesus wore during his crucifixion is buried here, making the cathedral one of the holiest sites in Georgia. The cathedral is surrounded by an impressive fortified wall, complete with battlements, towers and age-old gates, which almost looks like a castle. Step through one of the gates and you’ll find yourself in a bustling courtyard where faith is still very much alive. During our visit, a traditional wedding was taking place: guests in festive attire gathered, a priest sang in Old Georgian, candles flickered, and the sound of singing filled the room. The atmosphere was intense and powerful — a special mix of holiness and human connection. In addition to its spiritual heritage, Mtskheta has a lively and welcoming atmosphere. Cozy shopping streets wind through the old town, where you’ll find small boutiques, local crafts, and colorful souvenirs. At weekends, the town comes to life with cheerful market stalls selling everything from fresh fruit and fragrant herbs to handmade jewelry and traditional delicacies.

The entrance gate to the Svetitskhoveli Cathedral stands on the western side of the walled complex, in the heart of Mtskheta. Dating back to the 11th century, it was built alongside the cathedral itself. The heavy wooden doors are framed by solid stone and a rounded arch, worn smooth by centuries of pilgrims passing through. Stepping through this gate means walking straight into Georgia’s living history.

Mtskheta, gelegen op slechts 20 kilometer van Tbilisi, is een van de oudste steden van Georgië en wordt beschouwd als de spirituele hoofdstad van het land. Deze charmante stad ligt aan de samenvloeiing van de rivieren Mtkvari Kura en Aragvi, en staat bekend om haar rijke geschiedenis. Midden in de stad prijkt de imposante Svetitskhoveli-kathedraal, gebouwd tussen 1010 en 1029. Dit meesterwerk van middeleeuwse Georgische architectuur is opgenomen op de UNESCO Werelderfgoedlijst en geldt als een van de belangrijkste religieuze bouwwerken van het land. Volgens de overlevering ligt hier het kleed begraven dat Jezus droeg tijdens zijn kruisiging, waardoor de kathedraal een van de heiligste plekken in Georgië is. De kathedraal wordt omringd door een indrukwekkende versterkte muur, compleet met kantelen, torens en eeuwenoude toegangspoorten. Het geheel oogt bijna als een kasteel. Zodra je door een van de poorten stapt, bevind je je in een bruisende binnenplaats waar het geloof nog springlevend is. Tijdens ons bezoek vond er een traditionele bruiloft plaats: gasten in feestelijke kleding verzamelden zich, een priester zong in het Oud-Georgisch, kaarsen flakkerden, en het geluid van gezang vulde de ruimte. De sfeer was intens en krachtig — een bijzondere mix van heiligheid en menselijke verbondenheid. Naast haar spirituele erfgoed heeft Mtskheta een levendige en gastvrije sfeer. Gezellige winkelstraatjes slingeren zich door het oude centrum, waar je kleine boetiekjes, lokale ambachten en kleurrijke souvenirs vindt. In het weekend komt de stad extra tot leven met vrolijke marktkraampjes, waar je alles kunt vinden van vers fruit en geurige kruiden tot handgemaakte sieraden en traditionele lekkernijen.

photo rights reserved by Ben

Mtskheta, located just 20 kilometers from Tbilisi, is one of the oldest cities in Georgia and is considered the spiritual capital of the country. This charming city is located at the confluence of the Mtkvari Kura and Aragvi rivers and is known for its rich history. In the heart of the city stands the imposing Svetitskhoveli Cathedral, built between 1010 and 1029. This masterpiece of medieval Georgian architecture is a UNESCO World Heritage Site and is considered one of the most important religious buildings in the country. According to tradition, the robe that Jesus wore during his crucifixion is buried here, making the cathedral one of the holiest sites in Georgia. The cathedral is surrounded by an impressive fortified wall, complete with battlements, towers and age-old gates, which almost looks like a castle. Step through one of the gates and you’ll find yourself in a bustling courtyard where faith is still very much alive. During our visit, a traditional wedding was taking place: guests in festive attire gathered, a priest sang in Old Georgian, candles flickered, and the sound of singing filled the room. The atmosphere was intense and powerful — a special mix of holiness and human connection. In addition to its spiritual heritage, Mtskheta has a lively and welcoming atmosphere. Cozy shopping streets wind through the old town, where you’ll find small boutiques, local crafts, and colorful souvenirs. At weekends, the town comes to life with cheerful market stalls selling everything from fresh fruit and fragrant herbs to handmade jewelry and traditional delicacies.

The entrance gate to the Svetitskhoveli Cathedral stands on the western side of the walled complex, in the heart of Mtskheta. Dating back to the 11th century, it was built alongside the cathedral itself. The heavy wooden doors are framed by solid stone and a rounded arch, worn smooth by centuries of pilgrims passing through. Stepping through this gate means walking straight into Georgia’s living history.

Mtskheta, gelegen op slechts 20 kilometer van Tbilisi, is een van de oudste steden van Georgië en wordt beschouwd als de spirituele hoofdstad van het land. Deze charmante stad ligt aan de samenvloeiing van de rivieren Mtkvari Kura en Aragvi, en staat bekend om haar rijke geschiedenis. Midden in de stad prijkt de imposante Svetitskhoveli-kathedraal, gebouwd tussen 1010 en 1029. Dit meesterwerk van middeleeuwse Georgische architectuur is opgenomen op de UNESCO Werelderfgoedlijst en geldt als een van de belangrijkste religieuze bouwwerken van het land. Volgens de overlevering ligt hier het kleed begraven dat Jezus droeg tijdens zijn kruisiging, waardoor de kathedraal een van de heiligste plekken in Georgië is. De kathedraal wordt omringd door een indrukwekkende versterkte muur, compleet met kantelen, torens en eeuwenoude toegangspoorten. Het geheel oogt bijna als een kasteel. Zodra je door een van de poorten stapt, bevind je je in een bruisende binnenplaats waar het geloof nog springlevend is. Tijdens ons bezoek vond er een traditionele bruiloft plaats: gasten in feestelijke kleding verzamelden zich, een priester zong in het Oud-Georgisch, kaarsen flakkerden, en het geluid van gezang vulde de ruimte. De sfeer was intens en krachtig — een bijzondere mix van heiligheid en menselijke verbondenheid. Naast haar spirituele erfgoed heeft Mtskheta een levendige en gastvrije sfeer. Gezellige winkelstraatjes slingeren zich door het oude centrum, waar je kleine boetiekjes, lokale ambachten en kleurrijke souvenirs vindt. In het weekend komt de stad extra tot leven met vrolijke marktkraampjes, waar je alles kunt vinden van vers fruit en geurige kruiden tot handgemaakte sieraden en traditionele lekkernijen.

photo rights reserved by Ben

Devil's Valley lies high in the Caucasus Mountains, near the Jvari Pass. The valley is known for its raw beauty: steep mountains, deep gorges, fast-flowing rivers, and ancient watchtowers. In the past, it was a strategically important area, but also dangerous and difficult to traverse. It earned the nickname “Valley of the Devils” because invaders would often get lost, be ambushed, or simply never return—partly due to the fierce defense by the local population. Few tourists venture here; it feels like a hidden world. Especially outside the summer season, the valley is hard to access. Hikers and off-road adventurers love this kind of terrain, but it’s far from a typical day trip. One of the natural highlights of the area is the Eretos Waterfall. Cascading down a rocky cliff into a narrow gorge, the waterfall is tucked away between forested slopes. The sound of the falling water echoes through the valley, adding to the mysterious atmosphere of the region. It’s a place where nature takes center stage: wild, untouched, and barely marked by human presence. Visiting the waterfall feels like a reward for those willing to explore this rugged landscape.

Devil's Valley lies high in the Caucasus Mountains. The region is dramatic and mountainous, with panoramic views and an untamed character. It lies along the famous Georgian Military Highway, an ancient route that connects Tbilisi with Russia via the Jvari Pass. The landscape displays a mesmerizing contrast between snow-capped peaks and the golden autumn slopes, a characteristic feature of the region in late autumn. The deep blue sky emphasize the grandeur of the Caucasus, making this a truly awe-inspiring sight. Kanitha enjoying a view on the valley, with the impressive Caucasus mountains in the background.

De Devil's Valley ligt in de bergen van de Kaukasus, aan de Jvari-pas. De vallei staat bekend om haar ruige schoonheid: steile bergen, diepe kloven, snelstromende rivieren en eeuwenoude wachttorens. Ooit was dit een strategisch belangrijk gebied, maar ook gevaarlijk en moeilijk begaanbaar. De vallei kreeg de bijnaam “Valley of the Devils”, omdat indringers er vaak verdwaalden, werden aangevallen of simpelweg nooit meer terugkeerden — deels vanwege de lokale bevolking die haar land fel verdedigde.
Toeristen komen hier zelden; het voelt als een verborgen wereld. Vooral buiten het zomerseizoen is de vallei lastig toegankelijk. Wandelaars en offroad-liefhebbers zijn dol op dit soort plekken, maar het is geen standaard dagtrip. Eén van de natuurlijke parels in deze regio is de Eretos-waterval. Deze waterval stort zich tussen de rotsen naar beneden in een smalle kloof, verscholen tussen de beboste hellingen. Het geluid van het vallende water echoot door de vallei en draagt bij aan de mysterieuze sfeer van het gebied. Het is een plek waar de natuur de hoofdrol speelt: wild, ongerept en nauwelijks aangetast door de mens. Een bezoek aan de waterval voelt als een beloning voor wie de moeite neemt om dit ruige landschap te verkennen. De regio is dramatisch en bergachtig, met panoramische uitzichten en een rauw, onaangetast karakter. Ze ligt langs de beroemde Georgian Military Highway, een eeuwenoude route die Tbilisi met Rusland verbindt via de Jvari-pas. Kanitha geniet van het uitzicht op de vallei, met de indrukwekkende Kaukasusbergen op de achtergrond.

photo rights reserved by Ben

Devil's Valley lies high in the Caucasus Mountains, near the Jvari Pass. The valley is known for its raw beauty: steep mountains, deep gorges, fast-flowing rivers, and ancient watchtowers. In the past, it was a strategically important area, but also dangerous and difficult to traverse. It earned the nickname “Valley of the Devils” because invaders would often get lost, be ambushed, or simply never return—partly due to the fierce defense by the local population. Few tourists venture here; it feels like a hidden world. Especially outside the summer season, the valley is hard to access. Hikers and off-road adventurers love this kind of terrain, but it’s far from a typical day trip. One of the natural highlights of the area is the Eretos Waterfall. Cascading down a rocky cliff into a narrow gorge, the waterfall is tucked away between forested slopes. The sound of the falling water echoes through the valley, adding to the mysterious atmosphere of the region. It’s a place where nature takes center stage: wild, untouched, and barely marked by human presence. Visiting the waterfall feels like a reward for those willing to explore this rugged landscape.

Devil's Valley lies high in the Caucasus Mountains. The region is dramatic and mountainous, with panoramic views and an untamed character. It lies along the famous Georgian Military Highway, an ancient route that connects Tbilisi with Russia via the Jvari Pass. The landscape displays a mesmerizing contrast between snow-capped peaks and the golden autumn slopes, a characteristic feature of the region in late autumn. The deep blue sky emphasize the grandeur of the Caucasus, making this a truly awe-inspiring sight. Kanitha enjoying a view on the valley, with the impressive Caucasus mountains in the background.

De Devil's Valley ligt in de bergen van de Kaukasus, aan de Jvari-pas. De vallei staat bekend om haar ruige schoonheid: steile bergen, diepe kloven, snelstromende rivieren en eeuwenoude wachttorens. Ooit was dit een strategisch belangrijk gebied, maar ook gevaarlijk en moeilijk begaanbaar. De vallei kreeg de bijnaam “Valley of the Devils”, omdat indringers er vaak verdwaalden, werden aangevallen of simpelweg nooit meer terugkeerden — deels vanwege de lokale bevolking die haar land fel verdedigde.
Toeristen komen hier zelden; het voelt als een verborgen wereld. Vooral buiten het zomerseizoen is de vallei lastig toegankelijk. Wandelaars en offroad-liefhebbers zijn dol op dit soort plekken, maar het is geen standaard dagtrip. Eén van de natuurlijke parels in deze regio is de Eretos-waterval. Deze waterval stort zich tussen de rotsen naar beneden in een smalle kloof, verscholen tussen de beboste hellingen. Het geluid van het vallende water echoot door de vallei en draagt bij aan de mysterieuze sfeer van het gebied. Het is een plek waar de natuur de hoofdrol speelt: wild, ongerept en nauwelijks aangetast door de mens. Een bezoek aan de waterval voelt als een beloning voor wie de moeite neemt om dit ruige landschap te verkennen. De regio is dramatisch en bergachtig, met panoramische uitzichten en een rauw, onaangetast karakter. Ze ligt langs de beroemde Georgian Military Highway, een eeuwenoude route die Tbilisi met Rusland verbindt via de Jvari-pas. Kanitha geniet van het uitzicht op de vallei, met de indrukwekkende Kaukasusbergen op de achtergrond.