The Flickr Originelboodschapvandeislam Image Generatr

Mozes, Jezus en Mohammad vierden nooit hun verjaardag, en de Joden, de eerste Christenen en de eerste Moslims vierden ook nooit de verjaardag van hun profeten. In feite vinden we in de godsdienstgeschiedenis geen aanwijzingen van een profeet die zijn discipelen gevraagd zou hebben om dit soort dagen te vieren.

Alle moslim historici, de traditionalistische inbegrepen, vertellen dat de hidjrakalender wel degelijk na de Profeet werd aangenomen. De Korân geeft eerder de voorkeur aan de datum van de Openbaring: "beter dan duizend maanden" (hoofdstuk 97). Het gezond verstand vertelt ons dat een kalender opgesteld moet worden vanaf een initieel gebeurtenis ; het is vanzelfsprekend dat de Islâm niet met de hidjra begonnen is maar met de Openbaring van de Korân.

In feite is de moderne wetenschap veel beter voor het theïsme dan voor het atheïsme. Ik zeg hiermee dat het goed is voor het theïsme dat het bestaan van een Unieke, Levende en Persoonlijke God blijft erkennen als transcendente oorzaak van de wereld.

Brahmanisme, Boeddhisme, Judaïsme, Christendom, Islâm, enz. De Religie, de band tussen de mens en het Goddelijke, een Hogere Werkelijkheid, wordt bedrieglijk misvormd en gedegenereerd door de duivel en zijn satanskinderen ten gunste van het kwaad.

Het atheïstische materialisme is obscurantisme vermomd als een progressisme. Sluw en vernietigend verspreidt het een beknotte wetenschap en een afgezwakt bewustzijn. Door elke spirituele finaliteit voor de mens en de schepping te verminderen, te denigreren en te ontkennen door het individu en de maatschappij te ontmenselijken met schijnbaar vereenvoudigde theorieën amputeert het de mensheid van zijn inhoud en bestaansredenen.

Etymologisch gezien betekent Islâm (الإسلام) in het Arabisch Vrede: de handeling van het vrede stichten, van het opbouwen, het herstellen en het handhaven van de vrede; de onderworpenheid aan de vrede met God. De Islâm zorgt voor de totstandkoming van vrede (al-silm, al-salâm, السّلم السّلام). Wie zich onderwerpt aan God wordt vredestichter (yuslim, يسلم), brengt de onzekerheid van zijn geest, het gevoel van opstandigheid in zichzelf en om hem heen tot een einde. Hij is tot vrede gekomen, de Moslim (muslim, مسلم): hij streeft naar rust, zekerheid en kalmte (mussâlim, مسالم). Hij heeft geen problemen, zoekt die ook niet en is niet opstandig. Daardoor verwerft hij een vredig (salîm, سليم), gezond en heilig hart en heeft hij vrede met God en diens Schepping.

In het Arabisch hebben de woorden ‘onrecht’ en ‘duisternis’ (ẓulm, ẓulmah, ظﻠم ظﻠﻤﺔ) dezelfde oorsprong (Ẓ-L-M, ظ ل م). Een logica die inherent is aan de Arabische taal legt het verband tussen onrecht en duisternis: in de duisternis handelen we zonder recht, we manoeuvreren blindelings, we verplaatsen zaken op incorrecte wijze, we wijken af, we dwalen en we zwerven; net als in het duister, want dan is alles duister, het past zich aan en handelt verkeerd, het wordt zelf duister. Daarom heb ik het woord "onrecht" steeds vertaald met "duister".

Zonder echt rekening te houden met de oorspronkelijke Boodschap van de Islâm, en nog minder met de historische en sociologische gegevens of feitelijke omstandigheden van tijd, plaats, oorzaak en doel daarvan, blijven de traditionalisten maar de ḥadîth herhalen, om, zoals de Profeet zou zeggen, hun eigen ideologieën en interpretaties van de Korân te legitimeren. God zegt echter: ‘En hij redeneert niet door de begeerte – Het is slechts de openbaring die wordt Geopenbaard’ (Korân/Hoofdstuk 53, vers 3-4). Uit deze verzen maken we op dat we hetgeen aan de Profeet werd geopenbaard door God, te weten de Korân, niet kunnen zien als redeneringen van de Profeet zelf.

In tegenstelling tot wat sommigen denken en verkondigen is de Korân geen geschiedenisboek, noch een burgerlijk wetboek of een wetboek van strafrecht, in de letterlijke zin van het woord. Het diepe inzicht ervan vereist een sterke multidisciplinaire analyse, met behulp van een verrekijker, een vergrootglas, en een microscoop. Het is de Openbaring van God, Zijn Woord gericht aan de menselijke rede en redenering.

Velen hebben zich verschanst in meerdere partijen, zwijgend in de ban doende, de oorspronkelijke en universele Boodschap van de Islâm terzijde latend, de Korân interpreterend zonder uit zijn bron te drinken, doordat zij het hart verloren en vergeten zijn, door twijfelachtige en discutabele tradities. ‘En er zijn mensen die over God twisten door een gebrek aan kennis, leiding en verhelderende geschriften’ (Korân/Hoofdstuk 22, vers 8).

In principe wordt het gebod ‘Spreek!’ honderddertig twee keer door God herhaald in de Korân (in de meesten gevallen gericht aan de Profeet). Deze goddelijke opdracht die zovele malen wordt herhaald is inherent aan het constante overbrengen van de goed gehoorde (goed begrepen) Boodschap. Wat de Profeet op zekere wijze gezegd heeft, is dat God hem de opdracht heeft gegeven om te spreken door de openbaring, in de Korân. ‘Deze Tekenen (Verzen) van God Verbinden Wij aan u door de waarheid, door welk uitgesprokene (ḥadîthin) dan God en Zijn Tekenen (Verzen) zijn zij anders verzekerd (geloven zij)?’ (Korân/Hoofdstuk 45, vers 6).

De Islâm predikt gematigdheid in alles en voor alles, verre van extremisme en extremen. De moslims moeten terugkeren naar de oorspronkelijke Boodschap van de Islâm, die van gisteren, vandaag en morgen. Zij dienen opnieuw te beginnen als een gemeenschap van evenwichtigheid, een gemeenschap van “Iqra’ “, van ‘Verbind en Lees’ door de Kennis van God. Zij moeten in de eerste plaats loskomen van de gevoelloosheid en angst die hen verpletteren en alles en allen die door haat en geweld hun religie vervormen krachtig aan de kaak stellen. Het is hun verantwoordelijkheid om te ontwaken en de oorspronkelijke Islâm te herstellen voor de ogen van de wereld.

In het Arabisch hebben de woorden ‘wereld’ en ‘geleerde’ (Σâlam et Σâlim) dezelfde wortel, (Σ-L-M, ع ل م), de wetenschap, het kennen en de kennis. De wereld is nauw verbonden met het kennen en de objectieve kennis die we ervan hebben; het bestaat slechts door deze essentiële informatie. De werkelijke wereld kan niet anders aangenomen worden dan door wetenschappelijke kennis, elke ontkenning ervan is subjectief; het resultaat bestaat dan uit mythen en legenden, synoniem aan fetisjisme en bijgeloof. Zo hebben de oude volkeren, op wat uitzonderingen na, prachtige, speculatieve fantasiewerelden ontworpen, zonder werkelijke wetenschappelijke basis, maar zij beschikten over een bijzonder ontwikkeld bewustzijn dat de wereld een betekenis en een doel had, en dat spreekt voor hen. Het is dit feit dat de oorzaak is van het wetenschappelijk onderzoek en van de resultaten die wij tot op vandaag de dag vaststellen.

De vooruitgang van de Islâm, in contrast met de verwording van sommige Moslims, kan worden verklaard door de universaliteit van de oorspronkelijke Boodschap, die niet de wisselvalligheden omvat waarmee Moslims nu al eeuwen worden geconfronteerd. ‘Hij Is Het Die zijn Gezondene heeft Gezonden door leiding en geloof (religie) in het ware, om deze te laten uitstijgen boven andere geloven (religies); en [zelfs] wanneer dit tegen de verenigden ingaat’ (Korân/Hoofdstuk 61, vers 9).

De Islâm zal met zijn oorspronkelijke en originele Boodschap de mens zijn menselijkheid en de reden van zijn bestaan doen ontdekken; zo is zijn universele roeping. ‘En wie God ook beschermt, Hij Vormt voor hem een uitweg – En Hij Voorziet hem in wat hij niet kan verwachten, wie er ook een beroep doet op God, omdat Hij Zijn Voorziener is; zeker zal God Zijn Opdracht doen Slagen; God heeft voor alles een maat Gevormd’ (Korân/Hoofdstuk 65, vers 2-3).

Voor de Moslim die gelooft, is alleen de Korân de Openbaring van God, en dus Heilig. De rest is niet anders dan een product van mensenhanden, en daardoor zwak. De Korân bevestigt de vrijheid van het denken en uitdrukken duidelijk, ik zou zelfs willen zeggen de volkomen vrijheid. Toen God de engelen dan ook Bekendmaakte dat Hij een opvolger (aan wat voorafging) zou scheppen op de aarde, riepen zij: 'Formeert Gij daar iemand die verderft en bloed vergiet? ...' God! Hij vermaande hen niet om hun denkwijze, hun Antwoord en Legde Zijn beslissing uit: '(...) Zekerlijk Weet Ik wat gij niet weet'(hoofdstuk 2, vers 30). Verder is het in de Korân zelfs aan de duivel toegestaan om God niet te gehoorzamen en om dat de rechtvaardigen en het kwade te doen (op eigen risico). Voor ieder die nadenkt, heb ik zojuist alles gezegd met betrekking tot vrijheid. De hele Korân illustreert de vrijheid van denken en uitdrukken door vele voorbeelden.

We kunnen zeggen dat we leven in de onwetendheid van het einde der tijden. Bedriegers vermommen zich als moslims en Islâmofoben denken dat het creëren van chaos hen in staat stelt om een doel van overheersing te bereiken. Maar wanneer deze duistere krachten verslagen en vernietigd worden, zal een nieuwe wereld/vorm van wetenschap, rationaliteit, gerechtigheid en verdeling ontstaan waarin de Mensheid zal leven het mooiste tijdperk in de geschiedenis.

De Moslim die gelooft is een wezen van Vrede, tolerant, vriendelijk, welwillend, liefdadigheid doende; hij gelooft in een Enige God, zonder gelijken, in de God van Israël, van Christus, van Mohammad, in de God van alle mensen zonder onderscheid, in de God van de hemel, de aarde en alles wat daartussen ligt, in de God van hen die leven in de hemel en op de aarde. En even zeker als het Geloof is, is de Religie van God de Islâm, Hij Verheft wie Hij Wil en Hij Vergeeft wie Hij Wil. Niemand is uitgesloten, en al Zijn schepselen bevinden zich binnen Zijn Genade. Ik wil bevestigen dat dit laatste geen detail is.

Ik heb pijn, ik lijd door mijn onmacht tegenover het kwaad in de wereld, ik ben beschaamd voor zij die, machtig en rijk, zeggen vrienden te zijn, en politiek weinig handelen en zelfs niet een minimum van een vijfde van hun budget wijden aan het uitroeien van armoede en miserie ; ik heb gesproken.

In de ernstige en alarmerende omstandigheden van onze moderne maatschappij durf ik te denken dat het de plicht is van iedereen om de algemene en wetenschappelijke werken met betrekking tot de originele Islâm tot zich te nemen, die te promoten en te bevorderen. Het is duidelijk dat dit laatste het belangrijkste is om op een efficiënte manier het ideologisch ultra-traditionalisme, die oorzaak is van zoveel misdaden en ongeluk, tegen te gaan, te verminderen en te vernietigen.