The Flickr Straatmeubilair Image Generatr

So-called "nietjes" (staples) in Doetinchem

© picture by Klaas Vermaas

Fogelsangh State - Vazen op sokkels
Kleasterwei 3 [bij], Veenklooster
Anoniem, ca. c19

Rijksmonument 408913
Complexnummer 408906

Omschrijving

TWEE HARDSTENEN VAZEN OP SOKKELS aan het voorplein. Twee slanke natuurstenen tuinvazen met hoge, oorspronkelijk vermoedelijk niet bijbehorende deksels, waarschijnlijk uit de 19e eeuw daterend, op het voorplein ter weerszijden van de balustrades van de toegangsbrug. Op de kelk van de vazen cartouches met putti met attributen, die mogelijk de seizoenen en de dag en de nacht voorstellen. De vazen, die vrijwel identiek zijn aan een vaas op Vijversburg (Tietjerk), zijn geplaatst op twee door een geprofileerde plaat afgedekte hardstenen sokkels, die zich naar boven toe boogsgewijs verjongen.

Bron: Rijksmonumentenregister
monumentenregister.cultureelerfgoed.nl

Hervormde Kruiskerk Tytsjerk
Buorren 42, Tietjerk
Anoniem, ca. 1716
Anoniem [verb. tot kruiskerk], 1892
W.C. de Groot [toren], 1905

Rijksmonument 512578

Omschrijving

Inleiding

In eclectische trant gebouwde Nederlands Hervormde KRUISKERK en aangebouwde TOREN met neorenaissance ornamentiek. De oorspronkelijke achttiende eeuwse zaalkerk is in 1892 verbouwd tot kruiskerk, met een transept en absis. Een gevelsteen uit 1716 in de voorgevel verwijst naar de oude zaalkerk. Op de steen is een wapen met haan en lelie afgebeeld en het opschrift: `Favente Deo ter Opt Max Aedes Haec Sacra Ab Incolis Huius Vici Exstructa Anno Domini CDDCCXVI Hectore Wilhelmo:a Glinstra Territorii Praetore'.

De tekst op de gevelsteen in de absis wijst op de verbouwing van 1892: `Den 20 juli 1892 is de eerste steen van het nieuwe gedeelte dezer kerk gelegd namens de kerkvoogden A.J. Inia-W.H. van der Meer, G.W. van der Wielen door den eerstgenoemde adm. kerkvoogd'. Inwendig is de kerk in 1949 geheel gewijzigd, waarbij alleen de preekstoel, het doophek, en het orgel intact zijn gebleven. De toren is in 1905 gebouwd naar een ontwerp van de architect W.C. de Groot (1853-1939) en verving een oudere toren.

De kerk staat iets buiten het dorp en maakt deel uit van een complex bestaande uit, na 1945 sterk gewijzigde en uitgebreide, pastorie en schoolgebouwen. Rondom de kerk ligt een eenvoudige met een heg omheinde begraafplaats.

Omschrijving

De kruiskerk is opgetrokken in bruinrode baksteen en heeft een vijfzijdige absis. De zadeldaken van het schip en transept en het vijfzijdige schilddak boven de absis zijn gedekt met blauwe geglazuurde Friese golfpannen. In de dakschilden van het schip bevinden zich vier kleine kajuiten onder tentdakjes; gootlijst op geprofileerde gootklossen; fries van gekleurd siermetselwerk. De gevels van het transept en de absis staan op een gemetselde plint in donkerbruine baksteen; zware staafankers in alle gevels. De geveltop van de voorgevel is voorzien van vlechtingen en wit geschilderde natuurstenen aanzetstenen en dekplaten, evenals de schoudergevels van het transept die met speklagen zijn gedecoreerd. Op de schouders sierbollen met smeedijzeren decoraties. De tuit is versierd met getand pleisterwerk en bekroond met een fronton.

In de gevels van het schip zijn aan elke kant drie rondboogvensters met negentiende eeuwse tracering; identieke, maar iets grotere vensterpartijen in het transept; in de absis zijn ze gedicht. Alle vensters met witte aanzet- en sluitstenen en gekleurd glas-in-lood. De grindbetonnen vensterbanken zijn van later datum.

De TOREN die centraal tegen de westgevel van de kerk is geplaatst, is opgetrokken op een plint van ruw gehakte natuursteen, op een vierkante plattegrond in bruinrode baksteen afgewisseld met sierbanden van gele baksteen. Op de nok van het achtzijdige tentdak staat een achtkantige slanke spits met uivormige insnoering; weerhaan; dak en spits zijn gedekt met leien in Maasdekking; fries en gootlijst als die van de kerk, maar met rijker gedecoreerde gootklossen. In de zuidgevel bevindt zich de zware opgeklampte rondboog toegangsdeur met decoratief smeedijzeren hang- en sluitwerk, binnen een lijst van massieve natuurstenen blokken. Boven deze lijst een gevelsteen tussen klauwstukken met voluutdecoraties en frontonbekroning. De tekst op de gevelsteen luidt: `Den 28 september 1905 is den eersten steen van deze nieuwe toren gelegd door: J.G. Dillema, F.H. v.d. Veen en S.A. Visser Kerkvoogden'.

In de gevels van de toren korfboogvormige spaarvelden, waarin van beneden naar boven: drie rechtgesloten vensters onder natuurstenen latei, twee getoogde vensters en galmgaten onder natuurstenen latei met rondboogjes. In de gevel aan de kerkzijde ontbreken de vensters. Het uurwerk uit 1905 is van G. de Loozer te Leeuwarden: vier identieke wijzerplaten met Romeinse cijfers tussen pilasters met wangen onder fronton. De voluutdecoratie op de wangen is een herhaling van die op de klauwstukken boven de entree.

In de toren is een gevelsteen aangebracht met het opschrift `Den 3 junij 1801 heeft Maike H. Wadman gelegt den eersten steen. De bestuurders van dit Toorenwerk geweest zijn Hen hr. F. Wadman Oege Aukes als voogden van Tietsjerk maar door 't versterven van dees laatst is verkoosen Gerijt Andrijsen zijn plaats.' Deze steen refereert aan de oude klokkentoren die in 1905 door de huidige werd vervangen.

INWENDIG rust het tongewelf van het schip op een geprofileerde lijst boven kleine consoles. Boven het koor een meloengewelf in drie segmenten. Monumentale oudere interieuronderdelen in het verder gemoderniseerde interieur: torenklok uit 1608; achttiende eeuwse eikenhouten spreekstoel en doophek; orgel met hoofdwerk en bovenwerk uit 1887 van Bakker en Timmenga uit Leeuwarden. Opvallend zijn verder de Tien Geboden borden in de transeptarmen met vergulde letters op zwarte ondergrond binnen een fraaie lijst.
Waardebepaling

Het in oorsprong achttiende eeuws kerkgebouw met preekstoel, doophek en orgel, dat in 1892 een eind negentiende eeuws aanzien heeft gekregen, en de toren uit 1905 met torenklok uit 1608 zijn van algemeen cultuur- en architectuurhistorisch belang:
- vanwege de Neo-Renaissance bouwstijl en ornamentiek van met name de toren;
- vanwege de regionale uniciteit van de toren;
- vanwege de hoge mate van gaafheid;
- vanwege de aanwezigheid van de achttiende eeuwse preekstoel met doophek, het orgel uit 1887 en de torenklok uit 1608;
- vanwege de beeldbepalende betekenis voor het aanzien van het dorp Tytsjerk.

Bron: Rijksmonumentenregister
monumentenregister.cultureelerfgoed.nl

Keersluis Munnekezijl
De Schans 1 [bij], Munnekezijl
Ir. Methardus [toegeschreven], 1882
L. Kalis (Sliedrecht) [constr]
Provincie Friesland [rest], 1985

Rijksmonument 512870

Omschrijving

Inleiding

De BRUG met KEERSLUIS te Munnekezijl dateert uit 1882 en is onlosmakelijk verbonden met de historie van de waterbeheersing van heel Friesland. Sinds de Middeleeuwen heeft in dit gebied door bedijking landaanwinning plaatsgevonden; de rivier de Lauwers mondde hier uit in zee en voerde het Friese boezemwater af. Verscheidene malen is de Lauwers verlegd of afgesneden. De hier beschreven sluis is onderdeel van een plan dat in 1881 door Provinciale Staten van Friesland werd aangenomen. Dit plan omvatte de verbetering van de afvoerkanalen vanaf het Bergumermeer tot aan Zoutkamp, en het verleggen van de Lauwers via een 36 meter breed stroomkanaal met een brug en keersluis. Het stroomkanaal werd ten oosten van het dorp Munnekezijl aangelegd en sneed de ten westen van dit dorp lopende Lauwers af. Hierdoor kwam het dorp op een eiland te liggen. Brug en sluis zijn landschappelijk opgenomen in het nog aanwezige profiel van de slapersdijk. Het ontwerp van de brug met keersluis is op een klassieke wijze traditioneel: de gemetselde booggewelven en de vormgeving van de borstwering volgen de principes van de Romeinse bruggen- en sluizenbouw. Ontwerper is mogelijk ir. Methardus, de uitvoering werd gegund aan de firma L. Kalis te Sliedrecht en vond in 1882 plaats onder toezicht van Provinciale Waterstaat. Na de afsluiting van de Lauwerszee is de functie als noodwaterkering verdwenen en is het complex enige tijd aan verval onderhevig geweest. In 1985 heeft een restauratie plaatsgevonden door de Provincie met behoud van het aanwezige originele materiaal. Inwendig is aan de hoge zijde beton aangebracht, waarna het metselwerk met de originele stenen opnieuw is aangebracht. Het rijdek van de brug was oorspronkelijk belegd met kinderkopjes, maar was al ruim vóór de restauratie vervangen door een betonplaat. De oorspronkelijke dorpsbebouwing direct ten westen van de keersluis met brug is verdwenen.

Omschrijving

De functies van brug en uitwateringsluis/waterkering zijn in één langgerektbouwwerk, 44 meter lang en 4.60 meter hoog ondergebracht en uniform vormgegeven. De brug is gemetseld in bruine baksteen, de borstwering en steunberen in gele strengperssteen. Voor de bovenranden van de borstwering, de stroompijlers en de trappen naar de keermuur is natuursteen gebruikt; op de keermuur staat een vernieuwde ijzeren leuning. De vier meter brede brug is gemetseld in elf booggewelven, steunend op stroompijlers. De bovenbouw heeft aan weerszijden een opgemetselde halfopen borstwering met liseen-achtige verdikkingen boven de pijlers; onder een natuurstenen cordonlijst tussen op- en onderbouw loopt deze verdikking door, zich trapsgewijs verjongend.

Tussen de borstwering en de keermuur aan de noord/zee zijde van de brug staan contreforten van gele strengperssteen, die schuin oplopen naar de keermuur. Aan beide uiteinden van de keermuur geven trappen toegang tot de bovenzijde ervan. Onderin de keermuur bevinden zich 22 stroomgaten, twee per doorlaat, die met houten luiken afgesloten kunnen worden; bovenop de keermuur 22 openingen, afgesloten met luiken van plaatstaal. In het midden van de keermuur aan de brugzijde zijn twee gedenkstenen aangebracht in natuursteen: de onderste vermeldt in zwart opgezette letters: "PROVINCIE FRIESLAND 1882" en de bovenste, kleinere: "DOOR DE PROVINCIE GERESTAUREERD IN 1985".

Waardering
De boogbrug met uitwateringssluis/waterkering te Munnekezijl uit 1882 is van algemeen cultuurhistorisch en landschappelijk belang:
- als zeer belangrijke belichaming van de waterstaatsgeschiedenis in Friesland;
- als essentieel ruimtelijk en functioneel onderdeel van het project ter verbetering van de afwatering door Provinciale Waterstaat in de jaren tachtig van de negentiende eeuw;
- vanwege de hoge mate van gaafheid van het bouwwerk;
- vanwege het klassieke ontwerp, waarin de functies van brug en sluis in een uitgebalanceerde vorm zijn samengebracht en vormgegeven;
- vanwege de beeldbepalende plaats die het geheel inneemt in het open landschap bij Munnekezijl.

Bron: Rijksmonumentenregister
monumentenregister.cultureelerfgoed.nl

Keersluis Munnekezijl
De Schans 1 [bij], Munnekezijl
Ir. Methardus [toegeschreven], 1882
L. Kalis (Sliedrecht) [constr]
Provincie Friesland [rest], 1985

Rijksmonument 512870

Omschrijving

Inleiding

De BRUG met KEERSLUIS te Munnekezijl dateert uit 1882 en is onlosmakelijk verbonden met de historie van de waterbeheersing van heel Friesland. Sinds de Middeleeuwen heeft in dit gebied door bedijking landaanwinning plaatsgevonden; de rivier de Lauwers mondde hier uit in zee en voerde het Friese boezemwater af. Verscheidene malen is de Lauwers verlegd of afgesneden. De hier beschreven sluis is onderdeel van een plan dat in 1881 door Provinciale Staten van Friesland werd aangenomen. Dit plan omvatte de verbetering van de afvoerkanalen vanaf het Bergumermeer tot aan Zoutkamp, en het verleggen van de Lauwers via een 36 meter breed stroomkanaal met een brug en keersluis. Het stroomkanaal werd ten oosten van het dorp Munnekezijl aangelegd en sneed de ten westen van dit dorp lopende Lauwers af. Hierdoor kwam het dorp op een eiland te liggen. Brug en sluis zijn landschappelijk opgenomen in het nog aanwezige profiel van de slapersdijk. Het ontwerp van de brug met keersluis is op een klassieke wijze traditioneel: de gemetselde booggewelven en de vormgeving van de borstwering volgen de principes van de Romeinse bruggen- en sluizenbouw. Ontwerper is mogelijk ir. Methardus, de uitvoering werd gegund aan de firma L. Kalis te Sliedrecht en vond in 1882 plaats onder toezicht van Provinciale Waterstaat. Na de afsluiting van de Lauwerszee is de functie als noodwaterkering verdwenen en is het complex enige tijd aan verval onderhevig geweest. In 1985 heeft een restauratie plaatsgevonden door de Provincie met behoud van het aanwezige originele materiaal. Inwendig is aan de hoge zijde beton aangebracht, waarna het metselwerk met de originele stenen opnieuw is aangebracht. Het rijdek van de brug was oorspronkelijk belegd met kinderkopjes, maar was al ruim vóór de restauratie vervangen door een betonplaat. De oorspronkelijke dorpsbebouwing direct ten westen van de keersluis met brug is verdwenen.

Omschrijving

De functies van brug en uitwateringsluis/waterkering zijn in één langgerektbouwwerk, 44 meter lang en 4.60 meter hoog ondergebracht en uniform vormgegeven. De brug is gemetseld in bruine baksteen, de borstwering en steunberen in gele strengperssteen. Voor de bovenranden van de borstwering, de stroompijlers en de trappen naar de keermuur is natuursteen gebruikt; op de keermuur staat een vernieuwde ijzeren leuning. De vier meter brede brug is gemetseld in elf booggewelven, steunend op stroompijlers. De bovenbouw heeft aan weerszijden een opgemetselde halfopen borstwering met liseen-achtige verdikkingen boven de pijlers; onder een natuurstenen cordonlijst tussen op- en onderbouw loopt deze verdikking door, zich trapsgewijs verjongend.

Tussen de borstwering en de keermuur aan de noord/zee zijde van de brug staan contreforten van gele strengperssteen, die schuin oplopen naar de keermuur. Aan beide uiteinden van de keermuur geven trappen toegang tot de bovenzijde ervan. Onderin de keermuur bevinden zich 22 stroomgaten, twee per doorlaat, die met houten luiken afgesloten kunnen worden; bovenop de keermuur 22 openingen, afgesloten met luiken van plaatstaal. In het midden van de keermuur aan de brugzijde zijn twee gedenkstenen aangebracht in natuursteen: de onderste vermeldt in zwart opgezette letters: "PROVINCIE FRIESLAND 1882" en de bovenste, kleinere: "DOOR DE PROVINCIE GERESTAUREERD IN 1985".

Waardering
De boogbrug met uitwateringssluis/waterkering te Munnekezijl uit 1882 is van algemeen cultuurhistorisch en landschappelijk belang:
- als zeer belangrijke belichaming van de waterstaatsgeschiedenis in Friesland;
- als essentieel ruimtelijk en functioneel onderdeel van het project ter verbetering van de afwatering door Provinciale Waterstaat in de jaren tachtig van de negentiende eeuw;
- vanwege de hoge mate van gaafheid van het bouwwerk;
- vanwege het klassieke ontwerp, waarin de functies van brug en sluis in een uitgebalanceerde vorm zijn samengebracht en vormgegeven;
- vanwege de beeldbepalende plaats die het geheel inneemt in het open landschap bij Munnekezijl.

Bron: Rijksmonumentenregister
monumentenregister.cultureelerfgoed.nl

Tweelingpakhuizen
Noorderhaven 79-81, Harlingen

Rijksmonument 20562

Omschrijving

Tweelingpakhuizen onder diepe zadeldaken tussen topgevels. Aan de voorgevel hijsbalken; zijgevel met halfronde lichtopeningen.

Bron: Rijksmonumentenregister
monumentenregister.cultureelerfgoed.nl

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Detail van de sokkel van een Haagse RB1 mast in De Bilt. In Den Haag werden de sokkels standaard in het grijs geschilderd.

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Detail van het Philips TB200 armatuur aan een Haagse RB1 mast in De Bilt.

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel

Haagse RB1 masten (met sokkel) voorzien van een Philips TB200 armatuur in het landgoed Oostbroek in De Bilt. Het is bijzonder om deze van origine Haagse masten in De Bilt aan te treffen. Er zijn in het verleden (jaren 1950 - '60) wel eens look-a-likes van dit type masten geproduceerd in opdracht van andere gemeentes (o.a. Leidschendam en enkele gemeentes in Zeeland), maar die verschilden qua vorm toch net iets van de Haagse versie.

De RB-masten waren een eigen ontwerp van de gemeente Den Haag (het Gemeentelijk Energie Bedrijf, afgekort G.E.B.) en waren een vereenvoudiging van de Berlage masten. Deze vereenvoudigde masten waren derhalve goedkoper in de aanschaf en onderhoudskosten en zijn veel toegepast in de jaren 1950/'60 wijken, maar ook in andere wijken kwam je ze veel tegen. Deze masten hebben het uiteindelijk lang uitgehouden omdat ze ook eenvoudig waren aan te passen voor het gebruik van kofferarmaturen, dat veel is toegepast sinds de jaren 1980. Tegenwoordig zijn de RB-masten uit het Haagse straatbeeld verdwenen.

RB staat voor de toenmalige directeur van het G.E.B. in de periode 1950-1956, ir. H.F.A. Roodenburg en de baas van de straatlampen, Boiten (zie ook het boek "Bij Haags licht"). Er waren drie soorten RB-masten, namelijk:
- RB1: masten voor woonstraten; 6 m lang; met of zonder sokkel
- RB2: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; met sokkel
- RB3: masten voor wijkverzamel- en wijkontsluitingswegen; 9 m; zonder sokkel