En het zegt niets, omdat in Nederland het partijbelang, het pluche, vèr boven het landsbelang verheven is.
Nederland is natuurlijk ook een klein en ietwat kneuterig landje.
Onze voordeuren zijn ruim, naar wij zeggen omdat we zo gastvrij zijn, maar éigenlijk is het omdat onze ego's, ook nog naar binnen moeten.
Politieke woorden zijn goedkoop, en worden vloeibaar zodra deze zijn uitgesproken, dus geachte lezer : caveat emptor!
Want, zoals de keizer vroeger al tot de kerkvorst sprak : hou jij ze dom, dan hou ik ze arm . .
Want een dag ná de verkiezingen wordt uw stem namelijk al nonchalant verkwanseld ten faveure van de gewenste kartelvorming (lees: macht), en enkele partijen met tezamen vet meer dan een miljoen stemmen (geef ze maar eens te eten!), worden lachend met de champagne van de vorige avond nog in de hand, "kaltgestellt", wat een ergere vorm is van "terzijde geschoven".
Vraag maar aan elke Duitser.
Want veel beloven en weinig geven, doet een volk in vreugde leven.
En gepolderd moet er worden, want we hebben middels onze politiek gekleurde praatprogramma's en talkshows een volkomen feitenvrije afspiegeling van de maatschappij gecreëerd, gebaseerd op de eloquente vermogens van gasten, meestal een gesubsidieerde BN'er, met zo- en zoveel volgers, dus u begrijpt dat deze primus inter pares een persoon van statuur moet zijn, die voor 2000 Euro gemeenschapsgeld per optreden, u vertelt hoe het allemaal ècht is.
Een maatschappij dus, waarin het woord van een BN-er, zwaarder weegt, dan het woord van een afgestudeerd bèta-wetenschapper die na zes jaar studie, en de nodige praktijk, toch wel ongeveer weet waar hij het over heeft . .
Zelfs de reclameblokken zijn gepolitiseerd, waarbij ik het aan uw eigen analytische vermogen over laat dit te interpreteren, maar reclame was nog nooit onwaarschijnlijker, en meer (door de) politiek gekleurd dan nu.
Lijkt op dat aloude zinnetje.
Inderdaad, van vroegâh :
" Wie lacht niet, die de mens beziet "
Sterkte.
U mag weer.
In maart . .
