The Flickr Udabno Image Generatr

photo rights reserved by Ben

Kvemo Kartli is a region in southeastern Georgia, bordering Armenia and Azerbaijan. It is a region where you can find both historic monasteries and lonely, quiet landscapes — ideal for adventurous travelers. We’re on our way to David Gareji monastery, tucked between colorful hills and bathed in the warm light of the setting sun. Down in the valley, countless cows graze peacefully in the evening stillness. The monastery lies in eastern Georgia — a land of vast emptiness and rolling hills, near the border with Azerbaijan. It offers a striking contrast to the lush, mountainous regions found elsewhere in the country. Here, an expansive semi-desert landscape unfolds, with soft, undulating hills, dusty paths, and endless horizons. The earth glows in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence feels almost tangible. You’ll often have the entire landscape to yourself. The surroundings are perfect for quiet walks, picnics, or simply soaking in the silence. From time to time, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or at sunset, when the light turns golden and the hills glow in warm tones, the area feels truly magical.

In the remote east of Georgia, near the border with Azerbaijan and Armenia, lies the region Kvemo Kartli, surrounded by sweeping semi-desert hills. The landscape here is vast and colorful, glowing in warm tones as the sun rises or sets. This tranquil setting offers a sense of solitude and timelessness, with shepherds occasionally passing by and cows grazing in the silence. It's an ideal place for peaceful walks and quiet reflection, where nature feels untouched and almost magical.


Kvemo Kartli is een regio in het zuidoosten van Georgië, grenzend aan Armenië en Azerbeidzjan. Het is een regio waar je zowel historische kloosters als eenzame, stille landschappen vindt — ideaal voor avontuurlijke reizigers. We zijn onderweg naar David Gareji klooster verscholen tussen de kleurrijke heuvels en badend in het warme licht van de ondergaande zon. In het dal grazen talloze koeien, vredig in de avondstilte. Het klooster ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. Het vormt een intrigerend contrast met de groene, bergachtige streken elders in het land. Hier ontvouwt zich een indrukwekkend halfwoestijnachtig landschap, met zachtglooiende heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Vaak heb je dit landschap helemaal voor jezelf. De omgeving leent zich perfect voor rustige wandelingen, een picknick, of simpelweg het genieten van de stilte. Zo nu en dan trekken herders voorbij met hun kuddes, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of bij zonsondergang, wanneer het licht goudkleurig wordt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt deze plek werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

Udabno is a small, remote village in the Kakheti region of eastern Georgia, close to the border with Azerbaijan. It is set in a semi-desert landscape that contrasts sharply with the fertile wine regions for which Kakheti is known. The village is located approximately 80 kilometres southeast of Tbilisi and is best known for its proximity to the David Gareja Monastery Complex, one of the country’s most important religious and historical sites. This impressive complex, partly carved into the rock, consists of several monasteries and chapels dating back to the 6th century. It is an important centre of the Georgian Orthodox Church and is on the tentative list of UNESCO World Heritage Sites. Udabno Monastery is part of the David Gareja complex and is known for its cave chapels and beautiful frescoes, located along a steep cliff face overlooking the plains of Azerbaijan. The area surrounding Udabno is characterized by colorful, rolling hills and semi-desert terrain, making it a popular destination for hikers and nature lovers. The monastery is located in a remote area with unpaved roads. The last part of the route – from Udabno to the monastery grounds – is especially rough, dusty and sometimes muddy. The road can be steep, bumpy and full of deep potholes. We drove to the David Gareja Monastery complex in a 4x4 Toyota RAV4. Although the car managed most of the route quite well, we found the last part to be much more difficult. The road became increasingly rough, with deep potholes and large boulders. In some places, the ground clearance of the RAV4 was not sufficient; the holes were simply too deep and the risk of damage became considerable. This route actually requires a special off-road vehicle, with high ground clearance and sturdy suspension. Even in the dry months, this road remains a serious off-road challenge. However, a bit of walking is not at all bad in this beautiful environment. Along the way, you can fully enjoy the impressive view, the vast emptiness and the absolute silence of the landscape. It only makes the experience more special.

From the high mountains of Gergeti, via Mtskheta, we ended up in the semi-desert landscape of Udabno — a world of vast emptiness and rolling hills. Udabno is located in the east of Georgia, in a vast semi-desert landscape near the border with Azerbaijan. The colorful, rolling hills and the endless emptiness make the area ideal for hikers. We drove to the David Gareja monastery complex with a 4x4 Toyota RAV4. Although the car managed most of the route well, the last part was tough: deep holes, loose stones and steep paths made a car with high ground clearance and sturdy suspension virtually necessary. Even in dry conditions it remains a real off-road experience. A walk through this impressive landscape is by no means a punishment: the view and the silence are unforgettable.

Vanuit de hoge bergen van Gergeti, via Mtscheta, kwamen we terecht in het halfwoestijnlandschap van Udabno – een wereld van uitgestrekte leegte en glooiende heuvels. Udabno is een klein, afgelegen dorp in de regio Kakheti in het oosten van Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. Het ligt in een halfwoestijnachtig landschap dat sterk contrasteert met de vruchtbare wijngebieden waarvoor Kakheti bekendstaat. Het dorp bevindt zich ongeveer 80 kilometer ten zuidoosten van Tbilisi en is vooral bekend vanwege zijn nabijheid tot het David Gareja-kloostercomplex, één van de belangrijkste religieuze en historische bezienswaardigheden van het land. Dit indrukwekkende complex, deels uitgehouwen in de rotsen, bestaat uit meerdere kloosters en kapellen die dateren uit de 6e eeuw. Het is een belangrijk centrum van de Georgisch-orthodoxe kerk en staat op de voorlopige lijst van UNESCO-werelderfgoed. Udabno Monastery is een onderdeel van het David Gareja-complex en staat bekend om zijn grotkapellen en prachtige fresco's, gelegen langs een steile rotswand met uitzicht op de vlaktes van Azerbeidzjan. De omgeving van Udabno wordt gekenmerkt door kleurrijke, golvende heuvels en een semi-woestijnachtig terrein, wat het een populaire bestemming maakt voor wandelaars en natuurliefhebbers. Het klooster ligt in een afgelegen gebied met onverharde wegen. Vooral het laatste stuk van de route – vanaf Udabno tot aan het kloosterterrein – is ruw, stoffig en soms modderig. De weg kan steil, hobbelig en vol diepe kuilen zijn. Wij reden naar het David Gareja-kloostercomplex met een 4x4 Toyota RAV4. Hoewel deze auto het grootste deel van de route redelijk goed aankon, merkten we dat het laatste gedeelte echt veel zwaarder was. De weg werd steeds ruiger, met diepe kuilen en grote rotsblokken. Op sommige stukken was de bodemvrijheid van de RAV4 niet voldoende; de kuilen waren simpelweg te diep en het risico op schade werd aanzienlijk. Voor deze route is eigenlijk een speciale terreinwagen nodig, met hoge bodemvrijheid en stevige vering. Zelfs in de droge maanden blijft deze weg een serieuze offroad-uitdaging. Een stukje lopen is echter helemaal niet erg in deze prachtige omgeving. Onderweg kun je volop genieten van het indrukwekkende uitzicht, de uitgestrekte leegte en de absolute stilte van het landschap. Het maakt de ervaring alleen maar bijzonderder.

photo rights reserved by Ben

We’re on our way to Udabno, tucked between colorful hills and bathed in the warm light of the setting sun. Down in the valley, countless cows graze peacefully in the evening stillness. b>Udabno lies in eastern Georgia — a land of vast emptiness and rolling hills, near the border with Azerbaijan. It offers a striking contrast to the lush, mountainous regions found elsewhere in the country. Here, an expansive semi-desert landscape unfolds, with soft, undulating hills, dusty paths, and endless horizons. The earth glows in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence feels almost tangible. You’ll often have the entire landscape to yourself. The surroundings are perfect for quiet walks, picnics, or simply soaking in the silence. From time to time, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or at sunset, when the light turns golden and the hills glow in warm tones, the area feels truly magical.

In the remote east of Georgia, near the border with Azerbaijan, lies the quiet village of Udabno, surrounded by sweeping semi-desert hills. The landscape here is vast and colorful, glowing in warm tones as the sun rises or sets. This tranquil setting offers a sense of solitude and timelessness, with shepherds occasionally passing by and cows grazing in the silence. It's an ideal place for peaceful walks and quiet reflection, where nature feels untouched and almost magical.


We zijn onderweg naar Udabno. verscholen tussen de kleurrijke heuvels en badend in het warme licht van de ondergaande zon. In het dal grazen talloze koeien, vredig in de avondstilte. Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. Het vormt een intrigerend contrast met de groene, bergachtige streken elders in het land. Hier ontvouwt zich een indrukwekkend halfwoestijnachtig landschap, met zachtglooiende heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Vaak heb je dit landschap helemaal voor jezelf. De omgeving leent zich perfect voor rustige wandelingen, een picknick, of simpelweg het genieten van de stilte. Zo nu en dan trekken herders voorbij met hun kuddes, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of bij zonsondergang, wanneer het licht goudkleurig wordt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt deze plek werkelijk magisch aan.

video rights reserved by Ben

Two young women deliver a mesmerizing version of Svanetian Round Dance – Prairie Voices in the cozy Oasis Club in Udabno. While others are still dining or listening quietly, their voices rise in raw, trance-like harmony — echoing the ancient mountain songs of Svaneti. A gentle ukulele adds a soft rhythmic layer beneath the polyphonic vocals, blending tradition with a modern, personal touch. It’s an intimate and unexpected moment of living folklore in the vast Georgian steppe. The Svan people are an ethnic subgroup of Georgians, originating from the mountainous region of Svaneti in the northwest of the country. They speak their own language, Svan, which is related to Georgian but mutually unintelligible. Svans are known for their strong cultural identity and deep sense of community. Oasis Club is a vibrant mix of restaurant and hostel, located in the heart of Georgia’s semi-desert. The restaurant serves a unique blend of Georgian and European dishes, all prepared by local cooks from Udabno. On weekends, the venue often hosts live music by regional artists. One of the highlights of Oasis Club is the evening campfire — the perfect way to relax under the stars after a day of exploring.

Two young women perform a haunting version of a traditional Svanetian round dance at Oasis Club in Udabno. Their raw, trance-like vocals fill the space as guests quietly dine. A powerful moment of living Georgian folklore in the desert. The atmosphere is homely, but the singing draws the attention with hypnotic repetition and raw energy. Despite the small setting and the soft string sound, an almost trance-like layering is created – typical of Svanetic polyphony. The girls combine old Caucasian singing with modern, personal interpretation, which gives an authentic and contemporary feel. In the middle of a remote desert steppe village, the echo of an ancient mountain culture resounds – living, breathing, and shared with everyone who happens to be sitting at the table.

Twee jonge vrouwen brengen een betoverende versie van Svanetian Round Dance – Prairie Voices in de knusse Oasis Club van Udabno. Terwijl anderen nog zitten te eten of stil luisteren, stijgen hun stemmen op in rauwe, tranceachtige harmonie — een echo van de eeuwenoude bergzang uit Svanetië. Een zachte ukulele voegt een subtiele ritmische laag toe onder de gelaagde zang, en versmelt zo traditie met een persoonlijke, moderne interpretatie. Een intiem en onverwacht moment van levende folklore, midden in de uitgestrekte Georgische steppe. De sfeer is huiselijk, maar de zang trekt de aandacht met hypnotiserende herhaling en rauwe energie. Ondanks de kleine setting en het zachte snaargeluid ontstaat een bijna tranceachtige gelaagdheid – typisch voor Svanetische polyfonie. De meisjes brengen oude Kaukasische zang samen met moderne, persoonlijke interpretatie, wat een authentiek én eigentijds gevoel geeft. Midden in een afgelegen woestijnsteppe-dorp klinkt zo de echo van een eeuwenoude bergcultuur – levend, ademend, en gedeeld met iedereen die toevallig aan tafel zit. Svanetiërs zijn een etnische subgroep van de Georgiërs, afkomstig uit de bergachtige regio Svanetië in het noordwesten van het land. Ze spreken hun eigen taal, Svan, die verwant is aan het Georgisch maar onderling niet verstaanbaar is. Ze staan bekend om hun sterke culturele identiteit en hechte gemeenschapsgevoel. Oasis Club is een levendige combinatie van restaurant en hostel, gelegen in het hart van de Georgische semi-woestijn. Het restaurant biedt een unieke mix van Georgische en Europese gerechten, bereid door lokale koks uit Udabno. In het weekend zijn er regelmatig concerten van lokale muzikanten. Eén van de hoogtepunten van Oasis Club was het gezellige kampvuur 's avonds – perfect om te ontspannen onder de sterrenhemel na een dag vol ontdekkingen.

Udabno is a small village in the semi-desert of eastern Georgia, located near the impressive David Gareja monastery complex. We stayed at Guesthouse Gareji, a pleasant and peaceful place run by a kind and welcoming couple. The rooms are simple but comfortable, making it a great base to explore the area. At first, we weren’t sure where we could get something to eat, but with a view over Udabno, we quickly spotted a nearby restaurant. The first one, marked by a large logo, is Udabno Terrace, with Oasis Club just behind it—two popular spots for dining and accommodation. Udabno Terrace is a charming restaurant and guesthouse run by local Svanetians. It’s known for its warm hospitality, delicious traditional Georgian dishes such as kubdari (spiced meat bread) and khachapuri (cheese bread), and its beautiful open veranda overlooking the steppe. Svanetians are an ethnic subgroup of Georgians from the mountainous region of Svaneti in the northwest. They speak their own language, Svan, which is related to Georgian but not mutually intelligible. They are known for their strong cultural identity and close-knit community. Oasis Club is a lively combination of restaurant, hostel, and seven wooden cottages, located in the heart of the Georgian semi-desert. The restaurant serves a unique blend of Georgian and European cuisine, prepared by local chefs from Udabno. On weekends, the venue often hosts live music by local performers. Both locations offer a unique experience and serve as excellent bases for visiting the David Gareja monastery complex.

Udabno is a small village in eastern Georgia’s semi-desert, close to the remote David Gareja monastery. We stayed at Guesthouse Gareji, a simple but pleasant place run by a warm and welcoming couple. Just a short walk away are two popular spots: Udabno Terrace, a friendly restaurant and guesthouse known for its home-cooked Georgian meals and sweeping views of the steppe, and Oasis Club, a lively venue offering food, music, and cabin stays. One of the highlights at Oasis Club was the cozy evening campfire—perfect for relaxing under the stars after a day of exploring.

Udabno is een klein dorp in de semi-woestijn van Oost-Georgië, vlak bij het indrukwekkende kloostercomplex van David Gareja. We verbleven in guesthouse Gareji, een prima verblijf gerund door een vriendelijk echtpaar dat ons hartelijk ontving. De kamers zijn eenvoudig maar comfortabel, en het was een rustige plek om te overnachten in deze bijzondere omgeving. We hadden geen idee of we ergens konden eten, maar met dit uitzicht op Udabno zagen we al snel dat er een restaurant niet ver weg was. Het eerste restaurant met het grote logo is Udabno Terrace, en daar direct achter ligt de Oasis Club – twee populaire plekken om te eten en te verblijven. Udabno Terrace is een charmant restaurant en guesthouse, gerund door lokale Svanetiërs. Het staat bekend om zijn warme gastvrijheid, heerlijke traditionele Georgische gerechten zoals kubdari (kruidig vleesbrood) en khachapuri (kaasbrood), en een prachtig uitzicht over de steppe vanaf de open veranda. Svanetiërs zijn een etnische subgroep van de Georgiërs, afkomstig uit de bergachtige regio Svanetië in het noordwesten van het land. Ze spreken hun eigen taal, Svan, die verwant is aan het Georgisch maar onderling niet verstaanbaar is. Ze staan bekend om hun sterke culturele identiteit en hechte gemeenschapsgevoel. Oasis Club is een levendige combinatie van restaurant, hostel en zeven houten cottages, gelegen in het hart van de Georgische semi-woestijn. Het restaurant biedt een unieke mix van Georgische en Europese gerechten, bereid door lokale koks uit Udabno. In het weekend zijn er regelmatig concerten van lokale muzikanten. Eén van de hoogtepunten van Oasis Club was het gezellige kampvuur 's avonds – perfect om te ontspannen onder de sterrenhemel na een dag vol ontdekkingen. Beide locaties bieden een unieke ervaring en vormen uitstekende uitvalsbases voor een bezoek aan het kloostercomplex van David Gareja.

photo rights reserved by Ben

We are on our way to Udabno. In the distance, we can already see the village, nestled among the colorful hills and bathed in the warm light of the setting sun. In the valley below, countless cows are grazing peacefully in the evening quiet. Udabno is located in the east of Georgia — a world of vast emptiness and rolling hills, near the border with Azerbaijan, and forms a fascinating contrast to the green, mountainous parts of the country. Here, an impressive semi-desert landscape unfolds, with colorful hills, dusty trails, and endless horizons. The earth shines in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence is almost tangible. Not far from the village of Udabno lies a small lake, better known as the swimming lake — a hidden gem in this rugged environment. This peaceful, natural lake is surrounded by gently rolling semi-desert hills and vast open plains.
Because it is a natural lake, its water level changes with the seasons. Thanks to its remote location, the lake feels incredibly serene — you’ll likely have the entire landscape to yourself. The calm water mirrors the endless sky, and the surroundings are perfect for peaceful walks, picnics, or simply soaking in the silence. Occasionally, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or during sunset, when the light turns golden and the hills glow in warm tones, the little lake feels truly magical.

Driving towards Udabno, we watched the village appear between colorful hills, glowing under the setting sun. In the valley, cows grazed peacefully in the evening light. Udabno lies in eastern Georgia, where endless semi-desert hills stretch toward the horizon, forming a striking contrast to the country’s lush mountains. Nearby, a small natural lake — often called the swimming lake — rests quietly among the rolling hills. Its water level shifts with the seasons, and the peaceful surroundings invite slow walks, quiet moments, and sunset views. Occasionally, shepherds and their flocks pass by, adding a timeless charm to this remote and magical place.

We zijn onderweg naar Udabno. In de verte zien we het dorp al liggen, verscholen tussen de kleurrijke heuvels en badend in het warme licht van de ondergaande zon. In het dal grazen talloze koeien, rustig in de avondstilte. Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, en vormt een fascinerend contrast met de groene, bergachtige delen van het land. Hier ontvouwt zich een indrukwekkend halfwoestijnachtig landschap met kleurrijke heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Niet ver van het dorp Udabno ligt een klein meertje, beter bekend als het zwemmeertje — een verborgen pareltje in deze ruige omgeving. Dit vredige, natuurlijke meer wordt omringd door glooiende halfwoestijnheuvels en uitgestrekte vlaktes. Omdat het een natuurlijk meer is, verandert het waterniveau afhankelijk van het seizoen. Door de afgelegen ligging voelt het meertje ongelooflijk sereen aan; vaak heb je het hele landschap voor jezelf. Het kalme water weerspiegelt de eindeloze hemel, en de omgeving is perfect voor rustige wandelingen, picknicks of simpelweg genieten van de stilte. Af en toe trekken herders met hun kuddes voorbij, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of tijdens zonsondergang, wanneer het licht goudkleurig wordt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt het meertje werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

Udabno is located in eastern Georgia — a world of vast emptiness and rolling hills, close to the border with Azerbaijan, offering a fascinating contrast to the green, mountainous regions of the country. Here, a sprawling semi-desert landscape unfolds, with colorful hills, dusty trails, and endless horizons. The earth shines in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence feels almost tangible. Not far from the village of Udabno lies Jikurebi Lake, a hidden gem tucked away in this rugged landscape. The Lake is a natural lake and the water level changes depending on the season. This small, peaceful lake is surrounded by gently rolling semi-desert hills and vast open plains. Thanks to its remote location, Jikurebi Lake feels incredibly serene — you’ll often have the whole place to yourself. The calm waters mirror the endless sky, and the area is perfect for quiet walks, picnics, or simply soaking up the silence. Occasionally, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or at sunset, when the light turns golden and the hills glow with warm colors, Jikurebi Lake feels truly magical.

Udabno lies in eastern Georgia, where vast, rolling hills meet endless skies near the Azerbaijan border. The landscape here is a colorful tapestry of semi-desert terrain, with dusty trails and a silence that feels almost sacred. Hidden among these hills is Jikurebi Lake — a peaceful, remote spot perfect for quiet walks and reflection. The still water mirrors the sky, and sometimes shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless beauty. At sunrise and sunset, when the hills glow in soft golds and reds, the lake feels nothing short of magical.

Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, en vormt een fascinerend contrast met de groene, bergachtige delen van het land. Hier ontvouwt zich een uitgestrekt halfwoestijnachtig landschap met kleurrijke heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Niet ver van het dorp Udabno ligt het Jikurebimeer, een verborgen pareltje in deze ruige omgeving. Dit kleine, vredige meer is omgeven door glooiende halfwoestijnheuvels en uitgestrekte vlaktes. Het meer is een natuurlijk meer en het waterniveau verandert afhankelijk van het seizoen. Door de afgelegen ligging voelt het Jikurebimeer ongelooflijk sereen aan – vaak heb je het hele landschap voor jezelf. Het kalme water weerspiegelt de eindeloze lucht, en de omgeving is perfect voor rustige wandelingen, picknicks of simpelweg genieten van de stilte. Af en toe trekken herders met hun kuddes voorbij, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of tijdens zonsondergang, wanneer het licht goud kleurt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt het Jikurebimeer werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

We’re on our way to Udabno, tucked between colorful hills and bathed in the warm light of the setting sun. Down in the valley, countless cows graze peacefully in the evening stillness. b>Udabno lies in eastern Georgia — a land of vast emptiness and rolling hills, near the border with Azerbaijan. It offers a striking contrast to the lush, mountainous regions found elsewhere in the country. Here, an expansive semi-desert landscape unfolds, with soft, undulating hills, dusty paths, and endless horizons. The earth glows in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence feels almost tangible. You’ll often have the entire landscape to yourself. The surroundings are perfect for quiet walks, picnics, or simply soaking in the silence. From time to time, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or at sunset, when the light turns golden and the hills glow in warm tones, the area feels truly magical.

In the remote east of Georgia, near the border with Azerbaijan, lies the quiet village of Udabno, surrounded by sweeping semi-desert hills. The landscape here is vast and colorful, glowing in warm tones as the sun rises or sets. This tranquil setting offers a sense of solitude and timelessness, with shepherds occasionally passing by and cows grazing in the silence. It's an ideal place for peaceful walks and quiet reflection, where nature feels untouched and almost magical.


We zijn onderweg naar Udabno. verscholen tussen de kleurrijke heuvels en badend in het warme licht van de ondergaande zon. In het dal grazen talloze koeien, vredig in de avondstilte. Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. Het vormt een intrigerend contrast met de groene, bergachtige streken elders in het land. Hier ontvouwt zich een indrukwekkend halfwoestijnachtig landschap, met zachtglooiende heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Vaak heb je dit landschap helemaal voor jezelf. De omgeving leent zich perfect voor rustige wandelingen, een picknick, of simpelweg het genieten van de stilte. Zo nu en dan trekken herders voorbij met hun kuddes, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of bij zonsondergang, wanneer het licht goudkleurig wordt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt deze plek werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

We’re on our way to Udabno, tucked between colorful hills and bathed in the warm light of the setting sun. Down in the valley, countless cows graze peacefully in the evening stillness. b>Udabno lies in eastern Georgia — a land of vast emptiness and rolling hills, near the border with Azerbaijan. It offers a striking contrast to the lush, mountainous regions found elsewhere in the country. Here, an expansive semi-desert landscape unfolds, with soft, undulating hills, dusty paths, and endless horizons. The earth glows in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence feels almost tangible. You’ll often have the entire landscape to yourself. The surroundings are perfect for quiet walks, picnics, or simply soaking in the silence. From time to time, shepherds pass by with their flocks, adding to the timeless, almost dreamlike atmosphere. Especially in the early morning or at sunset, when the light turns golden and the hills glow in warm tones, the area feels truly magical.

In the remote east of Georgia, near the border with Azerbaijan, lies the quiet village of Udabno, surrounded by sweeping semi-desert hills. The landscape here is vast and colorful, glowing in warm tones as the sun rises or sets. This tranquil setting offers a sense of solitude and timelessness, with shepherds occasionally passing by and cows grazing in the silence. It's an ideal place for peaceful walks and quiet reflection, where nature feels untouched and almost magical.


We zijn onderweg naar Udabno. verscholen tussen de kleurrijke heuvels en badend in het warme licht van de ondergaande zon. In het dal grazen talloze koeien, vredig in de avondstilte. Udabno ligt in het oosten van Georgië — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. Het vormt een intrigerend contrast met de groene, bergachtige streken elders in het land. Hier ontvouwt zich een indrukwekkend halfwoestijnachtig landschap, met zachtglooiende heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. Vaak heb je dit landschap helemaal voor jezelf. De omgeving leent zich perfect voor rustige wandelingen, een picknick, of simpelweg het genieten van de stilte. Zo nu en dan trekken herders voorbij met hun kuddes, wat bijdraagt aan de tijdloze, bijna dromerige sfeer. Vooral in de vroege ochtend of bij zonsondergang, wanneer het licht goudkleurig wordt en de heuvels oplichten in warme tinten, voelt deze plek werkelijk magisch aan.

photo rights reserved by Ben

From the high mountains of Gergeti, via Mtskheta, we arrived in the semi-desert landscape of Udabno — a world of vast emptiness and rolling hills. Udabno is located in eastern Georgia, near the border with Azerbaijan, and forms a fascinating contrast to the green, mountainous regions of the country. Here stretches a vast semi-desert landscape of colorful, rolling hills, dusty tracks, and endless horizons. The earth glows in shades of yellow, red, and brown, especially when the sun hangs low in the sky, and the silence is almost tangible. In this rugged environment, traditional shepherds still roam. With small flocks, they move across the open terrain on foot or horseback, searching for patches of grass. Sometimes they appear as tiny dots on the horizon, their loyal dogs at their sides. Their simple, hardy way of life has changed little over the centuries, giving the region an authentic, timeless feel. The combination of the striking landscape, the profound stillness, and the presence of the shepherds makes Udabno a truly unique place where time seems to stand still.

Shepherds have shaped Georgian life for generations, guiding their flocks across rugged, open landscapes. In Udabno, they move slowly through the semi-desert on foot or horseback, following ancient routes across the hills. Their loyal dogs help them keep the sheep together, while horses carry them across the vast distances. Life here is simple and demanding, closely tied to the rhythms of nature. In the wide silence of Udabno, the sight of a shepherd on horseback feels like a timeless scene.

Vanuit de hoge bergen van Gergeti, via Mtskheta, belandden we in het halfwoestijnachtige landschap van Udabno — een wereld van uitgestrekte leegte en golvende heuvels. Udabno ligt in het oosten van Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, en vormt een fascinerend contrast met de groene, bergachtige delen van het land. Hier ontvouwt zich een uitgestrekt halfwoestijnachtig landschap met kleurrijke, golvende heuvels, stoffige paden en eindeloze horizonten. De aarde kleurt in tinten geel, rood en bruin, vooral wanneer de zon laag aan de hemel staat, en de stilte is bijna tastbaar. In deze ruige omgeving leven nog altijd traditionele schapenherders. Met kleine kuddes trekken ze te voet of te paard door het open terrein, op zoek naar grazige stukken land. Soms verschijnen ze als stipjes aan de horizon, hun honden wakend aan hun zijde. Hun eenvoudige, stoere levensstijl lijkt al eeuwenlang onveranderd en geeft deze streek een authentieke sfeer. De combinatie van het bijzondere landschap, de diepe rust en de aanwezigheid van de herders maakt Udabno tot een unieke plek waar de tijd lijkt stil te staan.