The Flickr Ψυχή Image Generatr

№ [?]

The poor and the deceitful man meet together: the Lord lighteneth both their eyes.

Proverbs 29:13 King James Bible


role.bandcamp.com/album/--573

Iphiclides podalirius, σημερινή

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου Προσοχή παιδιά είχα γράψει για την εμπειρία μου ως πρωτάρα δασκάλα. Πλέον, μετράω 12 χρόνια στο επάγγελμα και δυστυχώς δεν έχουν αλλάξει και πολλά όλα αυτά τα χρόνια στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, πέρα από την πολύτιμη εμπειρία που έχω αποκομίσει. Σήμερα θα αναφερθώ στην σκληρή πραγματικότητα, την οποία πολλοί από εσάς ήδη τη γνωρίζετε. Γιατί, μπορεί να θέλουμε το ιδεώδες, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την πραγματικότητα.

Η κατάσταση σήμερα στα δημοτικά σχολεία.

- Τα πολιτικά κόμματα εμπλέκονται στην εκπαίδευση, μιας και οι δάσκαλοι καλούνται να ψηφίσουν αντιπροσώπους οι οποίοι, όταν χρειαστεί, θα πιέσουν την ιεραρχία προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Απαράδεκτο για οποιαδήποτε βαθμίδα εκπαίδευσης κατά τη γνώμη μου. Υπάρχουν βέβαια και οι ανεξάρτητοι…

- Τα σχολεία με έναν «μαγικό» τρόπο χωρίζονται σε σχολεία «κολέγια» και σε σχολεία «τρώγλες» σε επίπεδο υποδομών μέσα στην ίδια πόλη. Εξαρτάται από την ικανότητα του διευθυντή να διαχειρίζεται «σχέσεις» σε όλα τα επίπεδα και τη θέλησή του να έχει ουσιαστικό κι όχι μόνο διεκπαιρεωτικό ρόλο.

- Στα σχολεία «τρώγλες» το 2019 οι δάσκαλοι αναγκάζονται να ζητούν από τους γονείς μέχρι και δυο πακέτα φωτοτυπικό χαρτί δυο φορές τη σχολική χρονιά. Για να μην πω πόσα άλλα χρήματα θα βάλουν από την τσέπη τους οι γονείς για να πάρουν τα απαραίτητα σχολικά για τη χρονιά.

- Στα σχολεία «τρώγλες», τα σχολικά βιβλία που δίνονται δωρεάν στους μαθητές καταλήγουν να είναι τα μόνα μέσα διδασκαλίας, μιας και πολλά σχολεία δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, δεν έχουν ηλεκτρονικό υπολογιστή σε κάθε τάξη, αλλά και προβολέα, σε μια εποχή που τα παιδιά μεγαλώνουν με την τεχνολογία από τη γέννα τους. Δεν έχουν εργαστήρια με το κατάλληλο υλικό, δεν έχουν εμπλουτισμένες βιβλιοθήκες και άλλα πολλά. Όλα τα παραπάνω σημαίνουν πως αν ένας δάσκαλος σε ένα σχολείο «τρώγλη» αποφασίσει να κάνει τις διδασκαλίες του όπως πραγματικά θα έπρεπε να γίνονται, ώστε η μάθηση να είναι ουσιαστική, θα πρέπει να διαθέσει πάρα πολύ χρόνο στο σπίτι του προκειμένου να ετοιμάσει υλικό για κάθε διδασκαλία και πολλές φορές να βάλει και χρήματα από την τσέπη του, αν έχει.

- Το επάγγελμα «δάσκαλος» για μένα είναι ένα λειτούργημα. Δεν το βλέπουν έτσι όλοι οι δάσκαλοι. Πιστέψτε με, όμως, ακόμα και να μπαινοβγαίνεις σε μια τάξη κάνοντας την «νταντά» σε 30 παιδιά κι ελάχιστο μάθημα είναι εξουθενωτικό. Άρα, οι δάσκαλοι που βλέπουν το επάγγελμα ως λειτούργημα κι εμπλέκονται και σε συναισθηματικό επίπεδο με τους μαθητές τους, αλλά αφιερώνουν και άπειρο χρόνο προκειμένου να κάνουν μια διδασκαλία ουσιαστική και αποτελεσματική, εξουθενώνονται ακόμα παραπάνω. Ένας δάσκαλος, λοιπόν, 60 ετών, με προϋπηρεσία 35 χρόνων, κατά πόσο είναι σε θέση, όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά και βιολογικά να διδάσκει σε μια τάξη; Ποια είναι η μέριμνα του κράτους πάνω σε αυτό;

- Ο κάθε δάσκαλος επιλέγει τον τρόπο που θα διδάξει ακολουθώντας τις βασικές υποδείξεις του υπουργείου. Αυτό έχει και τα θετικά του και τα αρνητικά του. Τα θετικά είναι πως ο κάθε δάσκαλος έχει να προσφέρει κάτι ξεχωριστό και μοναδικό με μια σχολική τάξη, μιας και ξεχωριστοί και μοναδικοί είμαστε όλοι σαν άνθρωποι. Τα αρνητικά είναι πως δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος – αξιολόγηση για το κατά πόσο ένας δάσκαλος εργάζεται σωστά ή όχι. Κατά πόσο μέσα από τις διδασκαλίες του, επίσης, τραυματίζει παιδικές ψυχές. Όταν μας προτάθηκε κάποτε αξιολόγηση οι συνδικαλιστές δάσκαλοι είπαν «όχι» με τον φόβο – συμφέροντα – και πολλά άλλα πως η αξιολόγηση δεν θα γίνει σωστά και αν αυτοί που θα αξιολογήσουν τους δασκάλους θα είναι οι κατάλληλοι. Πολυσύνθετο ζήτημα για το εκπαιδευτικό σύστημα όπως είναι σήμερα στην Ελλάδα.

- Ένας δάσκαλος έρχεται συχνά σε επαφή με τους γονείς των μαθητών του για να τους ενημερώσει για την πρόοδό τους, αλλά και για άλλα σημαντικά θέματα. Από την εμπειρία μου πολλοί γονείς «καίγονται» για το μαθησιακό κομμάτι, δηλαδή αν το παιδί τους έχει καταφέρει να μάθει την ύλη την οποία βλέπει στο κάθε βιβλίο. Λίγοι ρωτούν για την ψυχολογία των παιδιών τους, τις διαπροσωπικές τους σχέσεις στο σχολείο, την ένταξη τους και την κοινωνικοποίηση τους, τα οποία είναι προαπαιτούμενα ώστε τα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο, τη γνώση και κατά συνέπεια το κάθε μάθημα. Πολλοί ενδιαφέρονται για τους βαθμούς και μόνο, άλλοι δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το τι περνά το παιδί στο σχολείο και δεν έρχονται ποτέ σε επαφή με τον δάσκαλο, άλλοι δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους γιατί δουλεύουν όλη μέρα, άλλοι συγκρίνουν την επίδοση των παιδιών τους με την επίδοση άλλων παιδιών, αλλά και τη μια δασκάλα με την άλλη, άλλοι συγκρίνουν και το ένα σχολείο με το άλλο για να βρουν ποιο λειτουργεί καλύτερα. Υπάρχει βέβαια κι ένα μικρό ποσοστό γονέων, οι οποίοι είναι η εξαίρεση στον κανόνα, και οι οποίοι ενδιαφέρονται επί της ουσίας για τα παιδιά τους ως μαθητές, ασχολούνται μαζί τους και συνεργάζονται με τον δάσκαλο ή τη δασκάλα.

Άρα, το πώς θα λειτουργήσει ένα σχολείο κι ένας δάσκαλος ώστε η μαθησιακή διαδικασία να είναι ουσιαστική και να σέβεται τις παιδικές ψυχές είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα.

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς; Οι δάσκαλοι, οι γονείς και όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την μόρφωση, αλλά και την ψυχική υγεία των παιδιών;

Σήμερα βίωσα ένα θαύμα! Μια ηλιαχτίδα, η γλυκιά μου Άννα, τρύπωσε στη ζωή μου και χωρίς πολλές κουβέντες, μόνο με μερικά χαμόγελα, αγκαλιές ψυχής και με δάκρυα συγκίνησης με βοήθησε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή στη ζωή μου.

Τη γνώρισα πριν ένα μήνα περίπου στο Χαμόγελο του Παιδιού. Συνεργαστήκαμε στην αποθήκη με τα ρουχαλάκια. Βρεθήκαμε το πολύ πέντε φορές μέσα σε αυτόν τον μήνα. Κάποιος θα έλεγε πως είμαστε ξένες. Όχι. Είναι σαν να την γνωρίζω χρόνια, σαν να έχει βγει από κάποιο παραμύθι που διάβαζα μικρή. Από αυτά τα παραμύθια που η ανθρωπιά άπλωνε το φως της και γέμιζε τα όνειρά μου με αγάπη. Η καλή μου νεράιδα!

Ανοίξαμε τα παραθύρια των ψυχών μας και μας έλουσε το φως. Τα αρώματα των λουλουδιών και τα χρώματα που και οι δυο αγαπάμε πολύ μας τύλιξαν με ελπίδα. Την αγαπώ!

Της αφιερώνω τη ζωγραφιά μου!

Υπάρχει ανθρωπιά…Υπάρχει ελπίδα!

Αφού έκανα την αυτοδιαχείρισή μου μετά από ένα τροχαίο που συνέβη μπροστά στα μάτια μου, θέλω να ακούσω ένα τραγούδι. Το παρακάτω είναι το πρώτο που ένιωσα πως θέλω να ακούσω. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στο μέρος της ψυχής μου. Εκεί που γαληνεύω.

Περιμένω τα τραγούδια και τις φωτογραφίες σας!

..........................................................................................................

Ερμηνεία Ρένα Κουμιώτη
Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

www.youtube.com/watch?v=prsA9oHl5SQ

Μια φορά στα χίλια χρόνια
του πελάγου τα τελώνια
μες στα σκοτεινά τα φύκια
μες τα πράσινα χαλίκια.

Το φυτεύουνε και βγαίνει
πριν ο ήλιος ανατείλει
το μαγεύουνε και βγαίνει
το θαλασσινό τριφύλλι.

Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος
θα βρει να μου το στείλει.
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.

Μια φορά στα χίλια χρόνια
κελαηδούν αλλιώς τ’ αηδόνια.
Δε γελάνε μήτε κλαίνε,
μόνο λένε μόνο λένε.

Μια φορά στα χίλια χρόνια
γίνεται η αγάπη αιώνια.
Να `χεις τύχη να `χεις τύχη
κι η χρονιά να σου πετύχει.

Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος
θα βρει να μου το στείλει.
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.

Από το μπαλκόνι μου βλέπω τον κεντρικό δρόμο που διασχίζουν οι Αθηναίοι, αλλά και άλλοι επισκέπτες, ώστε να φτάσουν στο κέντρο της Χαλκίδας, περνώντας από την Υψηλή Γέφυρα. Μόλις έγινε ένα τροχαίο. Βγήκα στο μπαλκόνι μου και αφού είδα πως οι άνθρωποι βγήκαν, ευτυχώς, υγιείς από τα οχήματά τους κάλεσα αμέσως την τροχαία. Ευτυχώς, ήρθε γρήγορα. Λόγω τριημέρου, η κίνηση είναι μεγάλη και οι άνθρωποι αυτοί που στέκονται στο δρόμο πλάι στο αυτοκίνητό τους κινδυνεύουν από έναν απρόσεχτο οδηγό. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Ελπίζω όλοι τους να είναι γεροί.

Φροντίστε τις ψυχές σας κάθε που μπαίνετε εσείς και τα παιδιά σας σε ένα αυτοκίνητο. Πόση βιασύνη! Ξεκινάς για ένα μικρό ταξίδι και καταλήγεις να παίζεις τη ζωή σου κορώνα γράμματα με τον χάρο.

Λίγα λεπτά παραπάνω για να φτάσεις στον προορισμό σου, μπορούν να σου σώσουν τη ζωή.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω...Το μόνο που μου βγαίνει να φωνάξω είναι: ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΤΕ.

Ξημέρωσε Τρίτη. Ανοίγω τον υπολογιστή και βλέπω στο γκρουπ "Κάθε φωτογραφία και μια ιστορία" ένα όμορφο τριαντάφυλλο της Amalia Marinopoulou ~ Σταγόνες δροσιάς!!. Η Αμαλία μας λέει πως η βροχή απομάκρυνε τη σκόνη από το τριαντάφυλλο και άφησε τη δροσιά της στα ροδοπέταλα!! Βλέπω επίσης και μια υπέροχη φωτογραφία του Stavros Hios ~ THE GALAXY OVER THE TEMPLE OF SAINT NIKOLAOS.. Ο Σταύρος μέσω της ανάρτησής του μας μιλά για ένα μοναδικό μνημείο εκκλησιαστικής τέχνης και αρχιτεκτονικής κάτω από την σκέπη του Γαλαξιακού μας τόξου.

Μέσα από τις δυο αναρτήσεις βλέπουμε πως η φύση αλληλεπιδρά με εμάς τους ανθρώπους αλλά και με τα δημιουργήματά μας. Η βροχή διώχνει τη σκόνη από τα πέταλα του τριαντάφυλλου και μας προσφέρει τη δροσιά της και το Γαλαξιακό τόξο στολίζει όμορφα ένα ανθρώπινο δημιούργημα προσφέροντας ένα υπέροχο θέαμα.

Πόσο υπέροχα η φύση από μόνη της μας προσφέρει την ομορφιά της και μας γεμίζει με ελπίδα!

Κλείνω τον υπολογιστή και βγαίνω στην πόλη για να διευθετήσω υποχρεώσεις ρουτίνας. Ευτυχώς που πήρα το λεωφορείο κι όχι ταξί. Ευτυχώς, γιατί μέσα στο λεωφορείο, γνώρισα μια υπέροχη , ηλικιωμένη κυρία με την οποία μοιραστήκαμε μέσα σε δέκα λεπτά προσωπικά μας βιώματα κι ανακαλύψαμε πως τα βιώματά μας συνδέονται σε μεγάλο βαθμό και πως έχουμε πολλά κοινά στοιχεία και ως άνθρωποι. Χαρήκαμε και οι δυο πολύ για τη γνωριμία. Την άκουσα και με άκουσε επί της ουσίας, κι ας ήταν για λίγα λεπτά.

Αφού τελείωσα τις μισές μου δουλειές στην πόλη, κάθισα σε ένα παγκάκι να κάνω ένα διάλειμμα. Στο ίδιο παγκάκι καθόταν και η κυρία Χρύσα. Χαμογελαστός άνθρωπος. Αμέσως πιάσαμε την κουβέντα, μιλήσαμε για μισή ώρα για τα προσωπικά μας βιώματα. Και με την κυρία Χρύσα ανακαλύψαμε πως οι ζωές μας μοιάζουν σε πολλά επίπεδα και πως θα μπορούσαμε να είμαστε φίλες. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και άλλους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να κρατήσουμε επαφή.

Η κυρία Χρύσα είναι περίπου 60 χρονών κι εγώ 37. Παρά τη διαφορά ηλικίας θα έκανα μαζί της παρέα με μεγάλη ευχαρίστηση! Μέσα από την κουβέντα μας, καταλήξαμε πως η ψυχή δεν έχει ηλικία και με χαμόγελα στα πρόσωπά μας, αποχαιρετιστήκαμε και συνεχίσαμε τις δουλειές μας. Ένας υπέροχος άνθρωπος, ένα υπέροχο, ελπιδοφόρο διάλειμμα σε μια μέρα γεμάτη υποχρεώσεις.

Για μένα, οι κουβέντες που έκανα με τις δυο κυρίες, εκτός από ένα υπέροχο διάλειμμα μέσα στη μέρα, μου έδωσε, για άλλη μια φορά, την ελπίδα πως οποιαδήποτε στιγμή όπου και να βρίσκεσαι μπορείς να συναντήσεις νέους, υπέροχους φίλους!

Σκεφτείτε πως η ελπίδα μπορεί να βρίσκεται δίπλα σας, αρκεί να έχετε ανοιχτά τα μάτια, τα αυτιά και την ψυχή σας!

Μερικές φορές οι ζωές μας γίνονται πολύ περίπλοκες. Δεν ξέρουμε από πού να πρωτοπιάσουμε για να λύσουμε τα προβλήματα μας.

Μέχρι που έρχεται η αγάπη και μπαίνει στην ψυχή σου σαν το πιο γαλήνιο φως. Όταν το βιώσεις αυτό, τα προβλήματά σου λύνονται γρήγορα κι αβίαστα.

Δεν υπάρχει πια το "εγώ" υπάρχει το "εμείς". Και κάπου εκεί, βρίσκεις την ελπίδα!

Ξημέρωσε Τρίτη. Ο καιρός ήταν καλός, πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή με σκοπό να επισκεφτώ την Ερέτρια, ένα πολύ όμορφο μέρος λίγο έξω από την Χαλκίδα και να ξετρυπώσω τις ομορφιές της. Λόγω ενός σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζω, έχω την πολυτέλεια, στην Ελλάδα του σήμερα, να πάρω αναρρωτική άδεια από την εργασία μου. Είμαι δασκάλα και δεν εργάζομαι εδώ κι έναν χρόνο. Οι εξορμήσεις αυτές μου δίνουν τη θετική ενέργεια που χρειάζομαι μέχρι να λυθεί το πρόβλημα της υγείας μου.

Πήρα το λεωφορείο Κτελ Νομού Ευβοίας και ξεκίνησα με χαρά το μικρό μου ταξίδι. Στον δρόμο μας είδαμε από τα παράθυρά μας ένα τροχαίο που μόλις είχε συμβεί. Έπιασα κουβέντα με τον οδηγό. Έτσι έμαθα και μια νέα είδηση. Η σχολική τροχονόμος, η οποία φροντίζει κάθε πρωί να περνούν με ασφάλεια οι μαθητές του σχολείου μου τη διάβαση, είχε ένα ατύχημα. Όντας πάνω στη διάβαση, την παρέσυρε μια μπετονιέρα και τώρα, μετά από ένα χειρουργείο, οι γιατροί προσπαθούν να σώσουν το πόδι της.

Φτάνοντας στην Ερέτρια δεν είχα διάθεση πια να φωτογραφίσω τίποτα. Ο πόνος μου ήταν τεράστιος. Ήθελα να κλάψω. Έκατσα σε μια καφετέρια, πλάι στην αγαπημένη μου θάλασσα. Το τραπέζι είχε πάνω τυπωμένο τον αριθμό 14. Στις 14 Ιουλίου είχε γενέθλια η αδερφή μου που έχασα από τροχαίο. Μετά από λίγες ώρες πήγα στη στάση να πάρω το λεωφορείο του γυρισμού.

Ανεβαίνω στο λεωφορείο και βλέπω με μεγάλη μου θλίψη πως ο διάδρομος είναι γεμάτος με όρθιους επιβάτες. Μια παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Μίλησα στον ελεγκτή και του κατήγγειλα πως αυτό που συμβαίνει είναι παράνομο. Δεν ήξερε τι να μου πει. Έφτασα Χαλκίδα, κατέβηκα από το λεωφορείο και τηλεφώνησα στην τροχαία να καταγγείλω το συμβάν. Μου εξήγησαν πως έπρεπε να κάνω την καταγγελία όσο ήμουν μέσα στο λεωφορείο, ώστε να μπορέσουν να δράσουν. Μου σύστησαν να κάνω έγγραφη καταγγελία εναντίων των Κτελ στον Διοικητή της Τροχαίας.

Έτυχε εκείνη τη στιγμή να βρίσκεται δίπλα μου ο σταθμάρχης των Κτελ. Του εξηγώ την παραβίαση και μου απαντάει με θράσος : «Και τι να κάνουμε, να μην τους πάρουμε τους επιβάτες, να τους αφήσουμε απ’έξω;» και του απαντώ αγανακτισμένη: «Ναι, να τους αφήσετε απ’έξω. Αν συμβεί ένα δυστύχημα με το συγκεκριμένο λεωφορείο, πιθανόν να κινδυνέψουν οι ζωές των ανθρώπων.». Γυρνάει ξανά με θράσος και μου λέει να του κάνω μήνυση. Ρώτησα ποιος είναι ο ανώτερός του για να καταγγείλω και σε αυτόν αυτό που έγινε. Μου είπε να τους τηλεφωνήσω το επόμενο πρωί, και θα το κάνω.

Πριν από αυτό, όμως, θα καταγγείλω εγγράφως, με ονοματεπώνυμο την παραβίαση αυτή στον Διοικητή της Τροχαίας.

Εάν την επόμενη φορά που μπω σε λεωφορείο και έρθω αντιμέτωπη με την ίδια παραβίαση του νόμου για μένα σημαίνει πως κανένας από όλους αυτούς στους οποίους απευθύνθηκα δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Τότε σειρά έχει η καταγγελία μου στην τοπική εφημερίδα. Ως πολίτης έδρασα και θα δράσω με όποιον τρόπο μπορώ.

Αυτά ήταν τα γεγονότα.

Αυτό που συμβαίνει τώρα που γράφω είναι ότι η ψυχή μου έχει μαυρίσει. Πονάω. Κλαίω.

Οδηγοί που βιάζονται να πάνε στη δουλειά τους, οδηγοί που βιάζονται να διευθετήσουν τις καθημερινές υποχρεώσεις, οδηγοί που βιάζονται και κερδοσκοπούν εις βάρος της ζωής των επιβατών τους. Όλοι βιάζονται, βιάζονται, βιάζονται…Μια κοινωνία που μονίμως βιάζεται να προλάβει, ευτελίζοντας την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Φταίμε όλοι. Φταίνε αυτοί, φταίω εγώ, φταις κι εσύ.

Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο. Κάνω μόνο μια προσευχή στην αδερφή μου, τον Άγγελο μου εκεί ψηλά, να σώσει το πόδι της σχολικής τροχονόμου.

Στις 14 Ιουλίου 1988 γεννήθηκε ο Άγγελός μου.

via hamomilaki.gr bit.ly/2RhZnC9

via hamomilaki.gr ift.tt/2I4TTbi

From Greek Orthodox Spiritual Centres to Cuba

Old Monastery complex next to St. Nicolas Greek Orthodox Church,established for the local and international Greek Orthodox community.

Βυζάντιον - Κωνσταντινούπολις - Άθως - Μετέωρα - 'Αρκαδία - Κρήτη - Πάτμος - Εύβοια

Byzantion - Constantinople - Mount Athos - Meteora - Arcadia - Crete - Patmos - Euboea ( Evia )

MONASTERI DE FUENTE DE VIDA - CONSTANTINOPLA

MONASTERI DE BATOPEDI - MONTE ATOS

MONASTERI DE BARLAAM - METEORA

MONASTERI DE ARCADIA -CRETA

CUEVA DEL APOCALIPSIS - PATMOS

SANTUARIO SAN JUAN EL RUSO - EUBEA

☼ ڿڰۣ-ڰۣ— 🌻🌻🌻 இڿڰۣ-ڰۣ இڿڰۣ-ڰۣ— 🌻🌻🌻 இ ڿڰۣ-ڰۣ— ☼

In the Quest for Spiritual Lightness

Νοῦς - Mind - The Universal Consciousness
Ψυχή - Psychē - Soul - World Soul leading to Φύσις - Physis - Nature

Seeking the Majesty of the Divine in Sites of Religious Pilgrimage

Early Christian & Byzantine Monuments (UNESCO)

Rare evidence of cultural heritage,directly related to important stages of human history,the World Heritage Monuments of UNESCO have ecumenical value and constitute part of the humanity’s common heritage.

Many monuments all over Greece have been included in the List of World Heritage Sites of UNESCO.
Among them are Early Christian & Byzantine monuments and centuries-old monasteries of great religious and architectural value,testimonies to an invaluable heritage and a tremendously long history.

Orthodox Christianity in Greece as a Source of Spiritual Rebirth and Regeneration in times of Intellectual Confusion.

Old Byzantine Monasteries on the threshold of heaven from Mount Athos to Crete and from the Aegean to the Ionian and across the country function as cradles of culture and as rare spiritual centres.
They are built by experienced local craftsmen and decorated by remarkable religious painters.Located in steep rocks,cliffs,on windy slopes above the sea,in lush green valleys and olive groves,these monasteries express the desire of the human soul to come closer to the Divine to find inner peace and tranquility,regardless of the outer conditions in which we live.

All of them have played a valuable role in different periods of Greek history protecting and sometimes preserving the Greek language,
arts and holy traditions through generations of monks.

Even today many monasteries teach arts,such as the art of religious painting,and protection and preservation of Ancient Manuscripts.

☼ ڿڰۣ --ڰۣ— 🌻🌻🌻 இڿڰۣ-ڰۣ இڿڰۣ-ڰۣ— 🌻🌻🌻 இ ڿڰۣ-ڰۣ— ☼

via Blogger bit.ly/2M26IDg

via Blogger bit.ly/2R3Msa9

via Blogger ift.tt/2EFtpMR

enwp.org/Soul

“I can no longer be sure whether the psyche is in me or whether I'm in the psyche.” ― James Hillman (Archetypal psychologist); ‘The Soul’s Code: In Search of Character and Calling’.

“We are the great danger. Psyche is the great danger. How important is to know something about it, but we know nothing about it.” ― Carl Gustav Jung.

The Original Surfaris – Psyche Out ♫ youtu.be/tLbEOkQzVgo

The ancient Greek word for butterfly is ψυχή (psȳchē), which primarily means soul or mind. The basic meaning of the Greek word ψυχή (psyche) was "life" in the sense of "breath", formed from the verb ψύχω (psycho, "to blow"). Derived meanings included "spirit", "soul", "ghost", and ultimately "self" in the sense of "conscious personality" or "psyche".

The Greeks believed that when a person died and exhaled his last breath, the soul left the body flying in the form of a butterfly.

According to Lafcadio Hearn (Koizumi Yakumo), a butterfly was seen in Japan as the personification of a person's soul; whether they be living, dying, or already dead.

Diderot's ‘Encyclopédie’ cites butterflies as a symbol for the soul. A Roman sculpture depicts a butterfly exiting the mouth of a dead man, representing the Roman belief that the soul leaves through the mouth.

via Blogger ift.tt/2nLLCxK